55 jaar den Haykaant

1969 - 1978 NUL KEER ELLUF

Als het waar is dat het in het leven niet gaat om de bestemming maar om de reis dan is de bedoeling achter dit boek in ieder geval geslaagd. We reisden terug in de tijd. Letterlijk en figuurlijk.
Al snel kwamen we erachter dat de voorloper van de SRK is opgericht toen de plaatselijke reisvereniging op z'n gat lag. Over de vorm van deze vereniging bestaan twee versies. De één heeft het (Over een fietsclub, de ander over een reisvereniging.

Heel erg noodzakelijk is verdere informatie over de reisvereniging niet, al gaan we hier nog wel verder op in. Veel belangrijker is hetgeen wat erna gebeurde. De oprichting van KV de Haaykaanters!

Jan Pelders werd de eerste voorzitter van De Haaykaanters, en de voorzitter van de reisvereniging Tiny van Leeuwen, werd de penningmeester. Ook hij speelde een grote rol in de oprichting van KV de Haaykaanters

Pré 1969

1e carnavalsoptocht Raamsdonk in 1959 — 1^e carnavalsoptocht Raamsdonk in 1959

Voordat de Haaykaanters werden opgericht in 1969 werd er ook al carnaval gevierd in ons dorpke. Zij het waarschijnlijk op ongeorganiseerde wijze. Via (Stichting Raamsdonks Historie) weten we dat er foto's bestaan uit het jaar 1959.

Ook was er al sprake van optochten rondom bevrijdingsdag en Koninginnedag. Er werden optochten georganiseerd waarbij het de (voorlopers van) de buurtverenigingen waren die de optocht vulden. Meestal een aangeklede boerenkar met eer paard ervoor. Hier is ons echter niet genoeg van bekend om over te kunnen uitweiden. De foto's zijn afkomstig van de website de Stichting Raamsdonks Historie waarvoor grote dank.

Fotogallerij. In september 1969 werd KV de Haaykaanters opgericht, en begon ons dorp een echt camavalsdorp te worden. In het gesprek wat wij hadden met de nabestaanden van de eerste voorzitter van De Haaykaanters, Jan Pelders, kwam over dit onderwerp gelukkig wel meer informatie boven water. Jan zijn zoons Ted & Jeroen en hun moeder Marij hadden de begindagen van onze carnaval nog redelijk scherp op hun netvlies staan.

Marij: ‘De reisvereniging lag op der gat. Er gebeurde niks meer en het bloeide dood. Ik ging in die dagen altijd met Jan carnaval vieren in Oosterhout. Op een gegeven moment hebben we de koei gewoon bij de horens gepakt en een carnavalsvereniging (KV) opgericht. Jan werd na carnaval 1970 de eerste voorzitter. Tiny van Leeuwen was voorzitter van de reisvereniging en werd penningmeester in het bestuur van de Haaykaanters. Hij speelde een grote rol bij de oprichting, dat weet ik nog wel wie daar verder allemaal bij waren weet ik niet meer’

Hoewel Marij zegt dat zij alleen met Jan op pad ging blijken er wel meer Oosterhoutse connecties te zijn binnen ons dorp. Zo speelde de Raamsdonkse harmonie St. Bavo elk jaar tijdens de optocht aldaar. Kees Kievits Henkzn. liep dan mee, terwijl Pius van Oort zich uit zijn tienerjaren nog kan herinneren altijd te zijn gaan kijken in Oosterhout.

In de carnavalskrant van 1974 wanneer KV de Haaykaanters haar vijfjarig bestaan viert wordt er iets uitgebreider stilgestaan bij de oprichters. Naast Tiny van Leeuwen, die ook een heel actieve rol had bij VV Raamsdonk, waren dit Jo Bouwens - Kanters, Corrie Meulblok en Wim Stadhouders.
De leden van de reisvereniging stapten mee over, en zo begon de KV met een ledental van ± 20 personen.

In het regelement van KV de Haaykaanters, opgesteld in september 1969, zien we dat de juist ‘opgerichte vereniging nog geen stichting is zoals we de SRK nu kennen, maar het de structuur heeft van een CV. “Iedereen kan lid worden mits aan de verschuldigde contributie of inleg wordt voldaan” staat er te lezen. Maar ook: “Het bestuur beslist over toetreding” (Scan oprichtingsakte invoegen)

1969 geen motto bekend

Het regelement staat vol van lieflijke kneuterigheden die volledig passen bij de tijdsgeest van toen. Zo zijn daar de volgende passages op te merken.

Het is verplicht om de maandelijkse vergadering te bezoeken. Op ongeoorloofd verzuim staat een boete van een kwartje oftewel 25 cent. (voor de jeugdigen onder ons, dit was in het gulden tijdperk, 25 cent in guldens komt overeen met 10 eurocent.)
Er zullen acties op touw worden gezet om de kas te verstevigen.
Elke 2^e zaterdag van de maand is er vergadering bij café Bouwens.
De contributie bedraagt ƒ 1,50 per maand (€0,68) en met carnaval moet je bijzijn met betalen.
Bij verblijf in het ziekenhuis of met een huwelijk enz. zal er door de vereniging niks aangeschaft worden, maar het staat de leden vrij om zelf een presentje te geven.

Verder is er dat jaar nog niet veel te doen. De KV wordt opgericht in september en richt de pijlen op de carnaval van 1970. Wat wel interessant is: waar komt toch de naam Den Haaykaant vandaan? Die was er al op het moment dat KV de Haaykaanters werd opgericht dus ook voor 1959 was er al sprake van enige mate van carnaval in ons dorp.

Volgens Pius van Oort werd ons dorp vroeger al door de mensen uit Raamsdonksveer ‘De Kaant’ genoemd. Hardop denkend vult Kees Kievits Henkzn. hem aan 'De Langstraat is een soort van zandrug en langs de flanken van die zandrug liggen lager gelegen gebieden die ze vroeger een kant noemden, het zou goed kunnen dat uiteindelijk onze naam daar vandaan komt'.

In 1998 ontstaat er een rel binnen de grenzen van onze Gemeente als er plannen uitlekken om het nieuwe woon-zorgcomplex “D'n Haaikaant” te noemen. En dan gaat het niet over de verkeerde schrijfwijze van onze naam, nee het Steunpunt Raamsdonk ervaart het als denigrerend dat een dergelijk complex de naam Haaikaant gaat dragen “Het is een moddervlag op een pronkschuit” aldus de actiegroep.

“Het is een scheldwoord, vroeger denigrerend gebruikt door inwoners van Raamsdonksveer. Het slaat op mensen die in armoede leven aan de zelfkant van de maatschappij. Wij gebruiken het met carnaval Als zelfspot”

En om maar meteen een deel van de vraag ‘Naar wie hebben wij den aord?’ te beantwoorden: op geheel bekende Calimero-achtige wijze staat verderop in het artikel “Het nieuwe complex in Geertruidenberg noemt men toch ook niet Potteschijtersstaete?”...

Het chauvinisme, ofwel houden van het eigen dorp heeft er altijd ingezeten, en zit er nog steeds in.
Zoals Marij treffend zegt: ‘We deden het voor heel Raamsdonk. én voor ons eigen. Maar iedereen hoorde erbij kiendjes, ouderen, zieke mensen en natuurlijk de jeugd. We deden het samen’.

Jeroen vult aan: ‘Vroeger al kwamen ze van de stichting op de lagere school langs om met de kinderen samen carnavalsmaskers te maken’. Maar carnaval was het niet het enige wat de inwoners van Raamsdonk samen beleefden ‘Ook bijvoorbeeld bij de voetbal zag je hele huishoudens.
De kinderen voetbalden op zaterdag, de vaders op zondag en de moeders hielpen in de kantine of wasten de tenues'

Het woord samen, of saamhorigheid valt vrijwel tijdens elk interview wat wij afnamen voor dit boek Pius van Oort en Kees Kievits Henkzn., die namens de harmonie zo’n beetje aan alle optochten deelgenomen hebben zeggen het ook als wij vragen naar wie wij anno 2022 den aord hebben.

Kees: ‘Al zolang als ik weet zetten wij hier in het dorp er samen de schouders onder. Nu met carnaval maar ook vroeger al toen het dorp bestond uit buurtverenigingen. 'Dat moet ook wel agge een klein dorpke bent' Kompaan Plus vult aan ‘Vroeger al werden er regelmatig optochten georganiseerd.
Bevrijdingsoptochten, Koninginnedag. Als er in Raamsdonk iets te vieren viel moest er een optocht georganiseerd worden’ Dat is ook de lezing die Sieb Mulder deelt. Al voordat er hier een carnavalsoptocht was deden de buurtverenigingen mee aan bevrijdingsoptochten.

Pius besluit bijna filosofisch. ‘Ge hét mekaore nodig op un durrup’ Marjo Bink - Meulblok (dochter van Prins Harrie I, moeder van Prins Harrie II) beaamt dat ‘Zo zijn we opgegroeid, ge moet een bietje erg houwe in mekaor’. De Meulblokskes kregen het van huis uit mee, wanneer vader Harrie en moeder Corrie iemand konden helpen werd er zonder twijfel een stoel aangeschoven. 'Nie maauwe, nie vroage' aldus de zoon van Prins Harrie, Cor Meulblok.

Jeroen Bink (later bekend als Prins Harrie II) kijkt met een hedendaagse blik naar onze dorpsaard.
‘Zorgen voor elkaar en niet meteen oordelen. Je gaat hier altijd samen op pad, nooit alleen’.

Sieb Mulder, medeoprichter van Buurtvereniging de Meulepad werd net als Harrie Meulblok niet geboren in Raamsdonk. Sterker nog geologisch gezien kon zijn wieg als geboren Fries haast niet verder weg staan. Als boerenzoon groeide hij op, al bleek thuis werken op de boerderij lastig, Sieb had twee broers die ook thuis wilden werken. Beurtelings werd ergens buitenaf een soort van stage gelopen om hun blikveld te verbreden. Een jaar in de kost.

'Toen mijn broer Jo terug kwam uit Raamsdonk was hij vol lof. Toen ik zijn verhalen hoorde wist ik het zeker, daar wil ik ook naar toe'. Wat hij in ons dorp aantrof in 1959 was nagenoeg aanleiding om er de rest van zijn leven te blijven. Sieb trouwde met Tonnie van den Berg. Sieb is nu alweer zo'n elf jaar woonachtig in Raamsdonksveer.

Voor Mia van Strien, geboren en getogen Raamsdonkse is de Raamsdonkse aord er één van altijd voor een ander klaar staan en elkaar helpen.
Sieb vult dat treffend aan met 'Ze hebben er hier een goed oog voor het talent van een ander. Die betrekken ze erbij en omarmen ze', Dat blijkt ook in 2022 nog steeds meer dan actueel als we kijken wie er zoal onze CV's bevolken.

Terugkijkend op 54 jaar Raamsdonkse Karnavel zien we sowieso vaak dezelfde ingrediënten. Meestal zijn deze positief van aard maar eigengereid als we zijn hier kunnen we ook niet buiten enkele incidentjes. Om voor de buitenwereld onbeduidende niemendalletjes willen we hier nog weleens rollebollend over straat gaan.
Onze historie vol met voetsporen in de categorie “klein leed".

Misschien mogen we onszelf wel vergelijken met dat kleine dorp in Gallië dat zichzelf zo knap staande houdt tegen het grote machtige Romeinse rijk. Zolang er geen Romeinen aan de poort staan zijn er akkefietjes en ergernissen maar zodra er bemoeienissen dreigen te komen van buitenaf, staan we als één man (of vrouw) achter én naast elkaar.

Desalniettemin, naar wie wij den aord hebben wordt gaandeweg het verhaal stukje bij beetje duidelijk, het is september 1969, KV de Haaykaanters is opgericht, de winter komt er aan en het dorp maakt zich op voor de allereerste officiële carnaval!

1970 geen motto bekend

De Stem 30 januari 1970
Harry Meulblok tot Prins Harry I van den Haikant gekozen.
Grootvorst van de Prulweg, Graaf van de Brak, Ridder van 't Fort en de Mulkhave, Weer van het lui-end, heerser van van het broek en het gat

Carnaval 1970 staat voor de deur. Er is een officiële karnavalsvereniging (dan nog met een K, zoals nu nog steeds in SRK te bezien valt) en er is een prins.
In de stem van 30 januari dat jaar wordt zoals we hem nu kennen de prins van Den Haaykaant aangekondigd.

Het is de heer C. Meulblok die onder de naam Harrie I van de Haikant zal regeren.

En kennelijk is deze Prins Harrie geen prulleboer als je ziet welke eretitels hij bij zijn benoeming meekreeg: "Grootvorst van de Prulweg, Graaf van de Brak, Ridder van 't Fort en de Mulkhave, Weer van het lui-end, heerser van van het broek en het gat"

In de carnavalskrant van 2011 staat een uitgebreid interview met de eerste prins van Den Haaykaant.
Zo komen we te weten dat Harrie niet is geboren als groot vorst van de Prulweg, maar dat hij is geboren in Zeeland in het plaatsje 's-Heer-Abskerke (Scharabbekerke in het Zeeuws) in het jaar 1927. Na zijn militaire diensttijd in Indonesië ging hij werken op een fruitteelbedrijf in Raamsdonksveer en zo kwamen hij en zijn vrouw Corrie in de Julianalaan te Raamsdonksveer. Ze werden al snel opgenomen in de gemeenschap.

In 1965 gingen zij in Raamsdonk wonen waar zij in de Bergenstraat een hoveniersbedrijf en bloemenwinkel begonnen. Ook het wonen in ons dorp voelde aan als een tweedehands jas en zij voelden zich thuis. Ze werden opgenomen door de dorpsbevolking en werden lid van de eerder genoemde reisvereniging.

Zoals anderen ook al vertelden zegt het interview ook dat in die dagen carnaval alleen nog gevierd wed in de wat grotere plaatsen. Eind jaren '60 wilden de Raamsdonkers dit ook en zo werd de karnavalsvereniging opgericht in het café van Huib & Jo Bouwens. Ze noemden zich Haaykaanters en Harrie werd vanwege zijn vlotte babbel de prins. De leden van de reisvereniging vormden de Raad van Elf. De eerste nar werd Jan Bouwens Janzn. en Cor Fijneman de eerste politieagent. Op initiatief van carnavalraadslid Gerrit Koopmans Gerritjezn. kwam er na een paar jaar ook een jeugdraad waarbij Kees van Drunen de eerste jeugdprins van Den Haaykaant werd. Zijn moeder Nel ontfermde zich over de pakken.

Het programma van de KV speelde zich hoofdzakelijk af rond en in het café van Huib & Jo Bouwens. Toch valt anno 2022 ook het sociale karakter van de club en zijn prins op. Tijdens carnaval werd er telkens voldoende tijd ingeruimd voor bezoekjes aan het Hoge Veer en het Overstapje.

Als hoogtepunt van zijn carrière als prins kiest Harrie in dit interview een opmerkelijk moment.
Niet de eerste optocht, het rijden met de prinsenwagen of de vele dagen van ontelbare leut noemt hij maar het tijdens carnaval mogen onderscheiden van mevrouw de Bont die 100 jaar werd, benoemt hij. Het was een bijzondere man, die oerprins van ons!

23 februari 1974 - Carnaval in Raamsdonk - Harry Meulblok als Prins,Cor Fijneman Pietzn. als politieagent en Jan Bouwens Janzn. als nar. — 23 februari 1974 - Carnaval in Raamsdonk - Harry Meulblok als Prins, Cor Fijneman Pietzn. als politieagent en Jan Bouwens Janzn. als nar.

Hij besluit het interview in 2011 met het haast vertederende "ik zou het allemaal zo weer doen".

Nu ruim elf jaar later is Prins Harrie I al enkele jaren overleden (13 november 2013), maar als we zijn dochter Marjo en haar man Johan, ook Cor en kleinzoon Jeroen spreken blijkt dat hij zijn carnavalsbloed in ieder geval goed heeft doorgegeven: Harrie was onze eerste prins, Kleinzoon Jeroen de elfde, hoe carnavalesk wilde het hebben?

Als antwoord op onze allereerste vraag krijgen we al direct een presentje in de vorm van een mooie, anekdote: In de aankondiging van De Stem hebben zij het over de heer C. Meulblok, en de carnavalskranten uit die tijd spreken wisselend van Harry dan wel Harrie. En dus vragen wij eerst hoe de beste man nou eigenlijk echt heette Harry met -y of ie er achteraan?

‘Ons pa heette eigenlijk Adriaan, roepnaam Adrie” zegt Marjo. ‘Pas in Brabant is het een Harrie geworden’.
‘Ons pa praatte toen nog plat Zeeuws en een beetje binnensmonds. Toen hij zich de eerste keer voor moest stellen in Raamsdonksveer zal hij ‘Adrie” gemompeld hebben. Dat hebben ze verstaan als Harrie en hij heeft nooit de moeite genomen om dat te verbeteren’ zegt Cor.

Kleinzoon Jeroen meende dan ook een slordige fout ontdekt te hebben toen de bidprentjes binnen kwamen van de drukkerij ze hebben opa's naam verkeerd opgeschreven! Hier staat Adriaan’

Het huishouden streek in 1965 in Raamsdonk neer. Pa, ma en negen (ja, 9!) kinderen gingen wonen in, de boerderij van Kamp in de Bergenstraat. En hoewel het gezin groot was (zoals Cor het zegt: 'Ons pa hèt Um nie mee piesen alleen versleten') stond de deur altijd open: Zo hebben ze ook een tijdje een kostganger gehad toen een oude bekende uit Zeeland aan kwam waaien 'Die had een huwelijkscrisis er stond ineens bij ons aan de deur’ zegt Marjo. Zonder vragen te stellen werd een stoel aangeschoven, “Waar er negen kunnen eten, kunnen er ook tien eten’ was het motto bij ons thuis. ‘Dan maar wat meer water bij de soep’

Harrie was van het begin af aan onze prins. Voordat de Haaykaanters werden opgericht vulde hij de dagen met keihard werken, voor zijn gezin zorgen en in zijn vrije tijd een potje biljarten (telefoonboeken). Thuis hadden zij een bloemenzaak (De Ponderosa) ^[1] waar hij zelf de bloemen voor kweekte en was hij hovenier. Die teak heeft Cor nu van hem overgenomen.
Daarnaast werkte Harrie als ijzervlechter en wanneer hij 's avonds thuis kwam schoot hij na het eten vaak nog in een ander pak “Nog even gaauw een tuintje doen" riep hij dan.

Wanneer de Haaykaanters begin 1970 een prins moeten benoemen kijken alle ogen als vanzelf naar Harrie. 'Hij was graag aan het woord en gek op aandacht' zegt Cor, 'En altijd in z'n rol' zegt Marjo.
"Een mensenmens" en hij wás echt prins carnaval.

Opvallend is dat hij nooit (te) veel dronk. 'Hij vatte gerust een pilske, maar was als prins nooit zat' zegt hij erbij. Cor vult haar aan met een te mooie anekdote om te laten liggen.

‘Later was ons pa wel een bietje in den olie. Maar hij ging gewoon met de auto naar huis, en hij werd aangehouden door de politie’. Als voormalig prins carnaval kende iedereen hem, zo ook de dienstdoende agent.

De oud-prins bracht verzachtende omstandigheden in.

De agent kwam tot een opmerkelijk besluit:

De kinderen Meulblok merkten er weinig van dat hun vader prins carnaval was. ‘Dat gebeurde gewoon! zegt Cor. “Hij was ineens prins’ Marjo vult aan: ‘Buiten het gegeven dat ons moeder elk jaar voor carnaval zijn grijze haren zwart moest verven merkten wij er weinig van’.

Buiten het verven van de haartjes valt er nog een prachtig detail te noteren. Het prinsenpak van Harrie hing in die jaren namelijk pontificaal aan een haak aan de deur van de kast in zoals zij dat noemen de schone kamer. Alsof het elk moment van het jaar onverwacht carnaval kon worden en onze prins zo a la minute z'n prinsenpak ean kon schieten.

Ze groeiden op met carnaval. Er waren nog geen telefoons dus er werd alle weken vergaderd, zeker in de aanloop naar carnaval. ‘En de vrouwen waren er altijd bij, zeker bij het feesten, maar ook bij het vergaderen’ aldus Marjo. Bij de Prinsengeburenballen in de: regio waren de Haaykaanters van de partij, En overal Kreeg Harrie onderscheidingen omgehangen, ‘ik heb na zijn overlijden een hele doos aan Raamsdonks Historie gegeven’

Alles moest wijken voor de carnaval en de jongelingen bouwden later lekker mee. De Koedijk bouwde bij ons naast in de schuur van Heesters en daar waren wij dan ook te vinden.

"Wij kregen het met de paplepel in zegt Cor, ‘maar toch had niemand van ons later de behoefte om op de voorgrond te staan’ Een grote hartenwens van onze oerprins is daardoor nooit in vervulling gegaan. ‘Ons pa had zo graag gewild dat één van zijn dochters naast hem zou staan als prinses carnaval’ zegt Marjo. “Maar dat zagen wil geen van alle zitten” en dus spate dat ideaalplaatje uitèèn.
Zoon Cor werd nog wel nar in de jeugdraad maar het echte prinsenbloed sloeg een generatie over. Kleinzoon Jeroen werd in november 2015 wel gekozen als prins. Als eerbetoon aan zijn opa noemde hij zichzelf Prins Harrie II.

Anno 1970 is er nog geen sprake van kleinzoons en dochters laat staan dat ze wel of niet prins carnaval zouden worden in een verre toekomst. Want hoewel de Haaykaanters in 1970 een flitsende start hebben gemaakt aan de zijde van Prins Harrie staat ook in het krantenartikel van De Stem te lezen dat wegens een te korte voorbereidingstijd en het ontbreken van financiële middelen er nog geen volwaardig programma is met carnaval.

“Op carnavalsmaandag zal hij zich vooraf gegaan door Harmonie St Bavo met zin 4 hofnarren voorstellen aan de Raamsdonkse bevolking. Begin-en eindpunt van zijn tocht is café Bouwens in de Stationstraat. Daar was het met carnaval zelf ook goed toeven al was dat volgens dochter Marjo niet het hoogtepunt voor haar vader. ‘De bezoeken aan het Overstapje en het Hoge Veer, daar leefde hij voor, dat vond hij fantastisch!’

Na carnaval in 1970 gaan de Haaykaanters gestaag verder met het werken aan onze carnaval, en krijgen de Haaykaanters een voorzitter.
Jan Pelders doen z'n intrede.

1971 geen motto bekend

Prins carnaval Harrie Meulblok - Prins Harry den 1e

Waar Prins Harrie I nu bekend staat als de prins van Den Haaykaant daar geldt Jan Pelders zo'n beetje als de Godfather van de Raamsdonkse carnaval.

Toe wij opgroeiden stond alles in het teken van de carnaval, zegt Jeroen Pelders hierover. 'De caraval begon zo'n beetje na de grote vakantie en stopte op aswoensdag. In de tussentijd was het bij ons thuis één en al carnaval'.

Vader Jan was altijd op pad. Prijzen regelen voor de loterij, advertenties ophalen voor de krant, naar de drukker, stickers en emblemen laten maken en in de aanloop van caraval werd er van alles en nog wat aan de deur verkocht. Alles om maar wat centen binnen te harken voor de KV. De hoofdprijs was een half varken, het legde de KV geen windeieren, het ledenaantal groeide explosief, en hoewel de kas niet uitpuilde was de KV financieël gezond.

'Er was een enorme saamhorigheid. De hele raad, de prins, het bestuur en de leden van De Haaykaanters hielpen allemaal mee' zegt Marij. 'Ik denk dat wij wel honderdduizend snoepzakskes voor de kindermiddag geknoopt hebben' zegt Ted waarna Jeroen hem aanvult met 'en zelf nooit niks'.
Het is nog aan hem te zien, de prul.

De activiteitenkalender bestond in die dagen vooral uit het bezoeken van de Prinsengebuurfeesten in allerhande dorpen. Udenhout, Den Hout, Made, Berkel Enschot en ga zo maar door. Marij hierover 'Dat was een heel gezellige tijd! Wij organiseerden zelf nog niks maar gingen altijd met een flinke ploeg naar deze feesten. Soms zaten we wel met 17 man in één buske! Alcoholcontroles waren er toen nog niet weet Jeroen. 'De chauffeur deed net zo hard mee, toen keken ze nog niet zo nauw' Moeder Marij stelt echter wel dat ie toch wel iets voorzichtiger was op de terugweg. Dan reden we gewoon iets langzamer.

Ook deden de Haaykaanters jarenlang mee aan de carnavalszeskamp in Zevenbergen. Over onze aard gesproken, waar ons dorp en zijn inwoners nu nog steeds bekend om staat is om hun fanatisme / hekel aan verliezen, was dit vroeger niet anders. 'Zes keer gewonnen', zegt oud-voorzitter Jan Pelders trots.

Een gulden of twaalf contributie per jaar en dan kreeg je met carnaval iets van 24 consumptiebonnen daarvoor terug, geen wonder dat die vereniging populair was.

(Over deze zeskamp in een interview aan de carnavalskrant in 2011)

In 1971 was ook de eerste caranvalsoptocht op Den Haaykaant. "Deze slaagde voor 100% dankzij de medewerking van Harmonie en Drumband St. Bavo en de jeugddrumband van Raamsdonksveer" zo staat te lezen in de carnavalskrant van 1974 waarin men terugblikt op de eerste vijf jaren van de KV.

Kees Kievits (1954) heeft een bijzondere anekdote te delen als het gaat over de combinatie Jan Pelders / harmonie St. Bavo / optocht.
'Met een aantal leden van de harmonie vormden wij met carnaval een boerenkapel., of zoals Jan het noemde; de hofkapel. Ik blies ook mee, maar toen ik in militaire dienst zat kreeg ik geen vrijstelling voor de carnaval. Toen heeft Jan als voorzitter een brief geschreven aan de legerleiding met daarin de mededeling dat ik onmisbaar was voor onze carnavalsoptocht en zodoende kreeg ik toch vrijstelling. De rest van de dienstmaten waren niet blij, maar ik kon mooi gaan carnavallen, Jan was een echt voorzitter'.

Onze optocht was in eerste instantie een kinderoptocht, zo herinnert ook Ted Pelders zich. 'Ik heb eens een keer meegedaan met De Kerkuilen'.
Dit was echter geen groot succes voor de jonge Haaykaanter. 'We vertrokken vanaf het Havenplein, liepen te sjouwen door de straat mee de ijspegels aan de neus. Toen we bij café Bouwens aankwamen vond ik het wel mooi geweest en schoot het café binnen. En daar ben ik eigenlijk nooit meer weggegaan' zegt hij er lachend bij.

De reden dat onze optocht van begin af aan op zaterdag gereden wordt is rechtstreeks te linken aan de harmonie. Christ Schapers van de gelijknamige firma zat in het bestuur van de harmonie en was tevens hoofdsponsor van de harmonie en van de Haaykaanters. Hij vond het voor zijn bedrijf erg voornaam dat hij goede sier kon maken in Oosterhout waar veel opdrachten voor hem binnen vielen te halen. Zodoende moest onze harmonie wel naar Oosterhout zondags en aangezien er zonder harmonie geen optocht in Raamsdonk gehouden kon worden werd de zaterdag onze dag.

Die eerste optocht had nog niet zoveel om het lijf vertelt Pius van Oort. ‘Er reed een prinsenwagen en de harmonie was er. Het jeugdige gedeelte van het publiek fietste tijdens de optocht met de deelnemers mee. Later kwamen er wat duo's en’ groepkes bij, en weer wat later toen de wagens hun intrede daden zijn de buurten zich gaan mengen’

Kees heeft vanaf de eerste editie in 1971 alle optochten meegedaan. De eerste jaren speelde de harmonie, onberispelijk gekleed in het uniform, marsmuziek’. Pas vanaf 1974/75 gingen de leden van de inmiddels ontstane boerenkapel de laatste drie weken voor carnaval na de eigen repetitie wat carnavalsliedjes instuderen. Toen werd de verhouding ongeveer 1 op 3 zegt Kees. Drie mars-stukken en één carnavalsliedje. Kom daar nu nog maar eens om!

Met carnaval zelf zal Café Bouwens tot de nok toe vol hebben gezeten. ‘Ze zaten tot in de keuken toe’, zegt Marij, ‘Het waren gewoon ouderwets gezellige feestavonden, zonder al teveel spektakel’ Volgens Kees was het hele café bomvol, de mensen aan lange tefels gezeten. “Als wij dan als boerenkapel binnen kwamen ging iedereen staan en stond er niet één glas meer overeind op de tafels’.
Het legde de muzikanten geen windeierens ‘Als wij al spelend langs de mensen liepen stopten ze onze zakken yol met (consumptie-) bonnen. Zoveel dat we ze zelf niet op kregen. Dinsdagsavonds moesten we die bonnen opmaken natuurlijk, dan gaven we net zo lang rondjes aan de hele tent totdat onze zakken leeg waren'.

Het ledenaantal van KV de Haaykaanters stijgt explosief. Na deze carnaval had men maar liefst 220 betalende leden. Ook dit had volgens Kees een consumptiebon gerelateerde oorzaak. 'Ge betaalde een gulden of 12 contributie per jaar en dan kreeg je met carnaval iets van 24 consumptiebonnen daarvoor terug, geen wonder dat de vereniging zo populair was.

1972 geen motto bekend

Vlak voor carnaval 1972 verschijnt de allereerste Raamsdonkse carnavalskrant (“karrenavalskraant”), waarmee allerlei nuttige informatie gedeeld wordt met de inwoners van ons dorp. (FOTO KAFT KARRENAVALSKRANT)

Naast het programma, de route van de optocht en een welkomstwoord van Prins Harrie en een woordje van de voorzitter is de krant vooral een blad vol met lokale advertenties. (FOTO PRINS HARRIE VOORWOORD)

Ons dorp zat toentertjd vol met ondernemers, in alle vormen en maten. Een feest der herkenning zijn de namen uit die tijd, standaard vergezeld door viercijferige telefoonnummers.
Zo zijn daar onder andere:

de Boerenleenbank
Gezusters van Onzenoort voor kruidenierswaren, drogisterij en toiletartikelen
Sigaren & sigaretten Tiny Pauwels (ook voor aanstekers, kokers en pijpen)
Kapsalon Willy in de Molenstraat
Mevr P. van Oort voor behang, grenol, verfwaren en schoonmaakartikelen in de Schansstraat
N.J. v.d. Plas - de Groot voer kielen en petten
J.P. Snijders & zn. voor steenkolen en vloeibare brandstoffen
Bloemkwekerij Ponerosa
Oliehandel Piet de Rooij voor kristalzuivere olie
Willeke Boer voor alle bloem en tuinzaden in de Raadhuisstraat

Daarnaast adverteerden zo'n beetje alle horecagelegenheden uit Raamsdonk en Raamsdonksveer in de carnavalskrant. Uiteraard ook het thuishonk van KV de Haaykaanters, café H. Bouwens, waar je volgens de advertentie voor veul leut en gein mot zijn.
De allermooiste advertentie is echter van Jan de Rattepin ^[2] voor straatwerk groot en klein. (FOTO)

Ook valt het sociale karakter van de carnavalsclub op. Mevrouw Jaan Pelders wordt op 11 februari dit jaar maar liefst 100 jaar oud en zal gezeten in een prachtig versierde auto de optocht meerijden op zaterdag de 12^e. (Dit was ook haar laatste carnaval, goed 6 weken later is Jaan op 23 maart 1972 te Raamsdonk overleden)

KIJKTIP
Op onze site is een prachtig filmpje te zien over deze heugelijke dag. Een absolute kijktip! Met een hoog Dorpscafeetje de Blauwe Stier ^[3] (daar maken de mensen plezier) gehalte vormen ouderwetse ingrediënten als een meterhoge taart, een optreden van de harmonie en onschuldige pret van mensen aan lange tafels, de hoofdrolspelers van deze heugelijke dag. Het is voor de jeugd van tegenwoordig die slechts nog tevreden zijn met €100,- game-tegoed voor het spel "Ultimate Killers Warzone III" niet voor te stellen dat er een tijd was waar de mensen blij waren met een taart en een optreden van de harmonie, maar het was toch echt zo.

Jaan Pelders haalt er zelfs (toen nog geen BN) de Stem mee!
In een artikel waarin een geweldige ingezonden brief werd geplaatst staat te lezen

(FOTO KRANTENKNIPSEL DE STEM)

Het is sowieso een prachtig artikel, zeker gezien het feit dat het ingezonden is door een Fèèrse. De kop alleen al is goud natuurlijk

Met hoofdletters weergegeven. Eigenlijk is dat nog steeds van kracht. Ook in 2023 zien we nog steeds carnavalvierders die denken in mogelijkheden en mensen, in plaats van problemen en beren op de weg.

De aanhef mag er ook zijn. "Raamsdonksveer moet eens bij Raamsdonkdorp in de leer voor wat betreft carnaval vieren". Voordat het op zelfbevlekking begint te lijken houden we erover op maar het is zeker een aanrader dit artikeltje in een lijstje te stoppen en boven je bedje te hangen voor als het eens wat minder gaat.

Terug naar onze eigen carnavalskrant. Anno 2024 hoort ons Haaykaant-lied er echt bij. Het is een nieuwerwetse traditie die de mensen verbind. De bouwers van verschillende CV's zingen het gezamelijk mee in de kantine van de bouwhal en iedereen van oud tot jong figureert in de videoclip. De vele views, streams, likes en downloads zorgen ervoor dat het dorp al weken voor de carnaval in de carnavalssfeer komt.
Toch is het slechts een heruitvinding van het wiel zo zien we in de carnavalskrant van 1972.

(FOTO HAAYKAANT LIED 1972)
Het is Verenaar Joop van Engelen die in de kranten van 1972 tm ... jaarlijks een lied verzorgt. Met ietwat zalvende teksten als “En op de hele wereld, nee zelfs niet op de maan is er een plaats te vinden die Raamsdonk kan verslaan” creëert hij een wijgevoel. Op zich opmerkelijk voor iemand uit Raamsdonksveer. Ook zien we dat hij van de jaren 1972 tm .... in de jury voor de optocht gezeten heeft. Maar wie is deze man en hoe kwam hij op Den Haaykaant terecht?
Dochter Anja verteld ons er alles over. (Anja bellen?)

Verder |s de carnavalskrant voor KV de Haaykaanters het medium bij uitstek om de eigen waar aan te prijzen, De beginjaren van de voorloper van de SRK staan immers in het teken van het verstevigen van de kas. Dit jaar is er voor het eerst een insigne te koop en voor het bedrag van ƒ 1.50 ("Ene harde gulden en twee kwartjes) ben je eigenaar van een geweldig collectors-item.
(Foto)

In die tijd zal het waarschijnlijk als een niemendalletje ervaren zijn, maar wie de insignes uit die tijd bewaard heeft mag zich nu spekkoper noemen. Bij Bas van Oort in café Ed hangen er enkele aan de muur en je kan er de échte Haaykaanters van nu aan herkennen wanneer ze met het kwijl uit de mond ernaar staan te gapen.
[foto’s Bas van Oort insignes)

Het jammere over deze beginjaren is dat er niet zo heel veel over bekend is en dat het vergaren van informatie erg vee! tijd en energie kost. Het mooie aan deze beginjaren is echter dat het vaak mooie gesprekken oplevert en dat bijna alles in die tijd nieuw is. De eerste Prins, eerste voorzitter, eerste optocht, eerste carnavalskrant en ga zo maardoor.
Elk jaar wel een andere primeur. Zo was er op initiatief van Gerrit Koopmans in 1972 voor het eerst een jeugdprins op Den Haaykaant’ Prins Kees I zo staat er te lezen in de carnavalskrant.

KIJKTIP

Er is een filmpje op onze site die de eerste jaren van onze optocht feilloos in beeld brengt. Terwijl de bonte stoet door de Schansstraat trekt zien we een, rode tractor die een boerenkar voorttrekt. Het onderstel is omwikkeld met zo lijkt het papieren tafelkleden en daarop staat duidelijk te lezen Prins Kees den irste. Verder heeft een jeugdige creatieveling er een tekening opgezet en op de zijkant staat een leus geschreven welke helaas niet duidelijk genoeg in beeld gebracht is om leesbaar te zijn. Boven op de kar is een ombouw geplaatst van dunne buisjes (of houten latten / takken) welke versierd zijn met bladeren, vlaggenlijn en Nederlandse vlaggetjes waardoor het een soort van koets lijkt. De jeugdprins staat te midden van de jeugdraad te genieten van de aandacht die hun creatie krijgt.

Je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om plusminus 100 Raamsdonkse Kees'en op te sommen waarvan in veel gevallen deze Kees’en ook "nog dezelfde achternaam delen. Je moet dus wél een Sherlock Holmes zijn om jeugdprins Kees te achterhalen, en als het even kan dan nog den dieje uit 1972 ook.

Toch is het ons gelukt, en we togen naar Ut Fèèr voor een gesprek met jeugdprins Kees I, oftewel Kees van Drunen ^[4]

Het gaat de Haaykaanters voor de wind, al blijft het hard werken voor de bestuursleden. Het verstevigen van de clubkas blijft een aandachtspunt en ons oog valt op een prachtige mededeling uit De Stem van 27 januari 1972.
Het juiste bedrag van de toto (ƒ 404,- ca. €183,-) werd geraden door M. van Erp, J. van Dinteren, G. Nuyten ^[5] en mevrouw Verschuren. zij ontvingen allen de hoofdprijs van ƒ 12,63, wat nu zo'n €5,74 is: De tijden zijn verandert....

1973 geen motto bekend

Sticker "NIET MAOWE MAOR DOEN" de Haaykaanters"

In dit jaar verschijnt de 2^e editie van onze carnavalskrant. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de Haaykaanters hebben groot nieuws, Jan Pelders maakt in zijn woordje melding van het feit dat men dit jaar een grote optocht wil organiseren.

(Foto omslag Carnavalskrant 1973)

Waar het krantenartitel van januari 1972 nog oproept om alle kinderen in te schrijven voor de kinderoptocht daar organiseert men dit jaar een grote optocht. Op Jan Pelderiaanse wijze schrijft hij:

"Dit jaar hebben wij er een grote optocht van gemaakt omdat het ons streven is om in Raamsdonk een optocht te krijgen zoals wij die zien in onze omliggende plaatsen"

Buurten en verenigingen worden aangespoord om nu en anders toch zeker het jaar erop dit te verwezenlijken. Hoewel Jan ook met enig gevoel voor drama schrijft dat de Haaykaanters weten dat dit grote offers vergt.
(Foto voorwoord Jan Pelders)

Ook Prins Harrie (“De optocht wordt dit jaar iets bijzonders, nog mooier en groter dan verleden jaar") en burgemeester Krijgsman (“Van de prins heb ik vernomen dat het dit jaar de eerste maal zal zijp, dat een “grote” optocht in Raamsdonk zal worden gehouden”) kijken in hun stukjes in de krant vol verwachting uit naar de carnaval en in het bijzonder de optocht.

De buurten bestonden al voordat de Haaykaanters er waren. Ted Pelders memoreert aan vogelpakskes van de Kerkuilen (Cornelis Oomestraat / Kerkstraat / Stationstraat) en "mee de ijspegels aan de neus door den optocht"
Later werd de Coronationstreet opgericht en werden zij de eerste winnaar van het Buurtlied.
Maar zover zijn we nu nog niet.

Pius van Oort herinnert zich vooral de activiteiten, rondom Koninginnedag en Bevrijdingsdag. ‘Dan stond de hele loods bij ome Jan (van Oort) vol met lange tafels waar de hele buurt samen kwam om te eten en te drinken’. Er was een actief Oranjecomité in ons dorp en ook rondom Bevrijdingsdag werd er altijd van alles en nog wat georganiseerd.

De Schaans was dus thuis bij Jan van Oort in de schuur, de Raadhuisstraat had een thuishonk in het pakhuis van de firma De Bruijn, de Koekdijk bij Cel Heesters en de Meulenpad was al thuis bij de fa. de Bont.

Om de nodige informatie los te krijgen over deze beginperiode van onze carnaval ons dorp met z'n buurten en de optocht spraken we af met vier ouwe getrouwe uit deze tijd. Met Sieb Mulder (Meulenpad), Joke Schoenmakers, (Koekdijk), en Mia van Strien (Raadhuisstraat) spraken we af in het Agnesgebouw, de voormalige kleuterschool.

Het was lastig om van de buurten uit die tijd mensen aan tafel te krijgen die de beginjaren van onze carnaval nog actief meegemaakt hebben.
Meest treffende voorbeeld vinden we bij buurtvereniging de Koekdijk. Frontman en boegbeeld van de de Koekdijk Sjef Verschure (naast carnavalsman ook oud-voorzitter van de SRK, oud-voorzitter en erelid van VV Raamsdonk) kwam eind september 2021 te overlijden.
(oude foto's Sjef Verschure)

Zijn makkers uit die periode konden om uiteenlopende redenen niet plaatsnemen voor een gesprek. Ieder zijn eigen zorgen, condities en omstandigheden welke wij alleen maar kunnen respecteren. Namens de Koekdijk wilde Joke Schoenmakers wel aanschuiven, onder één voorwaarde; dat ze niet in dit boek vernoemd zou worden...

Echter, met de eerste anekdote die zij verteld slaat ze gelijk een spijker op z'n kop. Te mooi om links te laten liggen omwille van de anonimiteit. Als we haar vragen naar de Raamsdonkse aord vertelt ze hoe ze als meiske uit Boxtel in 1969 in Raamsdonk kwam wonen; 'Ik keek hier m'n ogen uit, hier hoorde iedereen erbij'. Boeren, burgers en buitenlui verenigden zich in de buurten en van enige klassenstrijd was hier geen sprake. 'Wat ze in het oosten van Nederland "noaberschap" noemen; dat voelde ik hier'.

De Koekdijk was in die periode een actieve buurt. Er was elk jaar een fietstocht, men ging naar het bos, voor de kinderen was een paasactiviteit en naar de jaarvergadering keek men een heel jaar uit. Het lijkt nu allemaal wat suf, maar vergeet niet dat de mensen toen bulten een groot huishouden verder niet veel hadden. In tegenstelling tot deze tijd waar nozems met een auto, laptop en telefoon van de zaak na een werkweek van 32 uur durven te zeggen dat ze weer keihard gewerkt hebben werkten de mensen zich toen helemaal de rambam en hadden ze vaak net genoeg centen in de zak om de knecht te betalen.

De Meulepad was toen ook een actieve buurt verteld Sieb. Fietstochten, barbecues, quizavonden en natuurijk de carnaval werden er samen beleeft.
De buurt werd eind jaren '60 opgericht, Ria Verschuren, Kees de Rooij, Katrien van Beek, Jan “de Post” de Rooij en Sieb zelf behoorden tot de oprichters. Wagens bouwen deden ze ook al voor de bevrijdingsoptochten. 'Dan werd er een paard voor de kar gezet en gingen we er opuit' Toen carnaval zich eenmaal aandiende deed de Meulepad ook meteen mee. "Aanvankelijk voor de kinderen, maar zelf vonden we het ook hartstikke leuk".

Op het eerder genoemde filmpje op deze wiki met de titel: Optochten den Haaykaant van 1968 tot 1975 - video 65 zijn ook beelden te zien van deze optocht. Met een onschuldige vrolijdeid die je anno 2023 alleen nog maar ziet wanneer een cameraploeg de binnenlanden van Afrika binnentrekt zwaait de dorpsjeugd naar de camera. Het is niet het enige wat opvalt. Ook de groote van de harmonie is op zijn minst bijzonder te noemen. Maar liefst tien rijen dik zien we de muzikanten van Den Haaykaant, allemaal onberispelijk in tenue, door de Schansstaat trekken. De rest van de optocht zich nog net beste vergelijken met wat we nu kennen als de kinderoptocht van de lagere school op vrijdagmiddag met carnaval. Keurige rijtjes kinderen die twee aan twee door het beeld stiefelen. De onschuld en het plezier spat ervan af!
(Foto's optocht 1973)

Uit de Raadhuisstraat komt een ander verhaal dan uit de Koekdijk en de Meulepad. in tegenstelling tot deze buurten verenigde de Raadhuisstraat zich juist met carnaval. Wij waren maar een klein buurtje’, Zegt Mia van Strien “Met relatief veel ouderen’ zo vult ze aan.

Totdat KV de Haaykaanters werd opgericht gebeurde er dan ook niet veel. Dat zij een carnaval voor iedereen op poten probeerden te zetten werd gewaardeerd volgens Mia, ‘Eerst was er niks, toen kwamen de Haaykaanters. Het leek een opgeraapt zooitje maar we maakten er iets van’. Toen de oproep in de carnavalskrant verscheen om de optocht groter te maken duurde het niet lang of de Raadhuisstraat deed mee. De Berenboot was één van hun eerste acts.

'We bouwden in het pakhuis van de firma De Bruijn. Voor we konden beginnen moesten we eerst flink ruimen want het stikte ervan de muizen en de ratten'. Voordat de bouw van de wagen kon worden aangevangen had Adriaan Achterberg (Arjaoneke) al een hele partij oude, kromme spijkers recht geslagen. Lassen was er niet bij, en dus moest er getimmerd worden. ‘Arjaoneke had voor wij Konden beginnen ook al ten flinké hoop hout uitgezocht’ verteld Mia.

Mia woont al bijna haar hele leven in de Raadhuisstraat. Ze werd geboren tegenover de jongensschool (het Leo gebouw) maar op haar 6^e verhuisden ze naar de Raadhuisstraat, waar ze verkering kreeg met Thom van Strien, beter bekend als Thommes. Op de pantoffels kwam hij bij zijn liefje langs, want ze woonden vlakbij elkaar. Mia woont nu sinds mensenheugenis op de hoek van de Molenstraat en de Raadhuisstraat.

In die tijd was dat huis nog een café, in de volksmond het café van Planken Wammes genaamd. Zoon Pedro (prins van Den Haaykaant in 2009 & 2010) woont er nu, en moeder Mia ernaast.
Naast wagens bouwen en meedoen aan de optocht vierde men samen carnaval, en maakte men lol.
Gewone, onschuldige gezelligheid. In die zin is de tijd nog weinig verandert. Bij ploegen als de Rauwdauwers zullen de leden ook anno 2023 zeggen dat de uurkes na de optocht bij Jochem de Bont in de kantine het gezelligst zijn.

Hubert Kuijsters (den Hubert, gestorven in oktober 2019), de chauffeur van de Raadhuisstraat was er een meester in om dat soort samenkomsten van humor te voorzien. Hij hield wel van een pilske, maar het was altijd wat. Dan had hij zijn fleske leeg en kwam het doordat het door de hitte verdampt was. Na een volgend fleske zei hij dat het fleske lek was en ga zo maar door. Het werd steeds gekker.
Nel zorgde voor de warme chocomel. 'Werme mulluk van eigen koei mee we cacaopoeier'.

Tijdens de 55+ dag in 2015 zorgde hij voor een wonderlijk tafereel. Samen met de prins en raad van dienst pakte hij nog een pilske. Zijn vrouw Nel wilde naar huis. Den Hubert vroeg haar om haar vinger in zijn oor te doen. Enigszins verbaasd gaf Nel aan dit verzoek gehoor. Toen ze de vinger uit zijn oor haalde vroeg Hubert of haar vinger nat was. Ze zei 'nee', 'Nou, dan zit ik nog nie vol' antwoordde den Hubert tot hilariteit van zijn jonge kompanen.

Zijn broer Sjef schuift aan om te vertellen over De Schaans, misschien wel de meest roemrucht der Raamsdonkse buurten.

...

Fanatiek of niet; in het weinige beetje informatie over deze jaargang zien we ér nog weinig van terug. De buurten moesten nog even ‘landen’. Wat we wel in de ultslag zien is dat het deelnemersveld toen gevormd werd door veel groepen. Dinsdagsmiddags reikte de juryvoorzitter én wethouder Walther Vissers in café Bouwens de prijzen onder andere uit aan de groepen Van de Plas, Van Oort, De Boer en Kouwenhoven. (foto krantenknipsel 7-3-1973)

De optocht was echter groeiende. De route was toen nog één lang lint waarbij de stoet twee keer draaide. Na de start op het Havenplein reed men oostwaarts om vervolgens vlak voor Waspik te draaien bij “het Botterfabriek”. Wanneer de optocht helemaal aan de andere kant van ons dorp beland was draaiden ze nogmaals in “ut Broek” alvorens te eindigen op het Havenplein.

1974 "We bakken hem bruin"

1975 geen motto bekend

1976 D'r op of d'r onder

Sticker - "DEROP OEP DER ONDER" K.V. DE HAAYKAANTERS"

1977 We lappe ut aon onze laers

Sticker - WE LAPPE UT AON OONZE LAERS "De Haaykaanters"

1978 We douwe dur

Patch stof Stichting Raamsdonkse Karnaval S.R.K. Raamsdonk

Sticker - WE DOUWE LEKKER DUR - Stichting Carnaval Raamsdonk

1979 We persen dur alles uit

Sticker - WE PERSEN DUR ALLES UIT - Stichting Raamsdonkse Karnaval

1980 Kop oep, nie mauwe

Sticker - KOP OEP NIE MAUWE - s.r.k. Raamsdonk

1981 We zitte vier daoge in de kar

Sticker - WE ZITTE VIER DAOGE IN DE KAR - S.R.K. RAAMSDONK

1982 13 in un dezain

Sticker - 13 IN UN DEZAIN - S.R.K. RAAMSDONK

1983 Dun deuze maog tur ôk zain

1984 Ut bottert goed

1985 Ge houw ut nie vur mogelijk

1986 Gaonde houwen en deur douwen

1987 Veul leut tussen ut Gat en ut Luiend

1988 Ge hegget wel – of ge hegget nie

1989 Hedde gai ur ok zo’n zin in

1990 4 doagen den hik tussen ’t Ver en Waspik

1991 Ge mot ur un neus veur hebbe

1992 ’t Is wir raok

1993 Wie zen wai

1994

1995

1996

1997

1998

1999

2000

2001

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

2022

2023

2024

2025

Raamsdonk, 2023
Bron digitalisering en Wiki opmaak: Terry van Erp

Dit artikel is op 6 augustus 2023 in deze versie opgenomen in de etalage.

↑ Terry van Erp
- De Ponderosa is de naam van de ranch in de westernserie Bonanza die in de jaren 60 en 70 furore maakte op de televisie!
- En Ponderar betekent in de Latijnse talen ‘overpeinzen’ of ‘afwegen’.
- Pinus ponderosa is ook de naam van een denneboom die oorspronkelijk in Noord-Amerika voorkomt.
↑ Terry van Erp - Dit was zijn bijnaam, Jan de Rat, niemand mocht het zeggen, behalve kinderen of als Jan een borreltje ophad. Mijn moeder Corry van Erp - Bouwens kan er genoeg verhalen over vertellen.
Zie voor overige Raamsdonkse bijnamen Wie kwamen we tegen
↑ Terry van Erp - Een liedje uit de jaren '70 van Jantje Koopmans (Jan van Eersel & Jaantje de Wijs)
↑ Terry van Erp - de zoon van Toon van Drunen & Nel van den Kieboom
↑ Terry van Erp - Gerard Nuijten, ja die van "broodje piraat", de man van Nel Pelders

[1] Terry van Erp
- De Ponderosa is de naam van de ranch in de westernserie Bonanza die in de jaren 60 en 70 furore maakte op de televisie!
- En Ponderar betekent in de Latijnse talen ‘overpeinzen’ of ‘afwegen’.
- Pinus ponderosa is ook de naam van een denneboom die oorspronkelijk in Noord-Amerika voorkomt.

[2] Terry van Erp - Dit was zijn bijnaam, Jan de Rat, niemand mocht het zeggen, behalve kinderen of als Jan een borreltje ophad. Mijn moeder Corry van Erp - Bouwens kan er genoeg verhalen over vertellen.
Zie voor overige Raamsdonkse bijnamen Wie kwamen we tegen

[3] Terry van Erp - Een liedje uit de jaren '70 van Jantje Koopmans (Jan van Eersel & Jaantje de Wijs)

[4] Terry van Erp - de zoon van Toon van Drunen & Nel van den Kieboom

[5] Terry van Erp - Gerard Nuijten, ja die van "broodje piraat", de man van Nel Pelders

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Anonieme gebruiker

Zoeken