In gesprek met: Theo van Dijck
Deze keer ben ik op bezoek bij Theo van Dijck in de Bergenstraat, voor de meeste inwoners van Raamsdonk beter bekend als Meester van Dijck van de "Hoge Waai". Theo vertelde: Ik ben geboren in het Brabantse Leur op september 1925.
Mijn vader was daar hoofd van de school, toen ik 4 jaar was, zijn mijn ouders verhuisd in Leur en zijn gaan wonen tegenover 't "Trouwkerkske". Ik ben daar op de Lagere School gegaan. In de tijd van de oorlog 40/45 ben ik lange tijd ziek en bedlegerig geweest. De mulo volgde ik in Oudenbosch en op het pensionaat St.Louise van de Broeders van Huijbergen te Etten want ik wilde graag Witte Pater worden, maar.... daar is het nooit van gekomen. Na het Pensionaat en vervolgopleiding, kreeg ik in het jaar 1947 mijn benoeming als schoolmeester in Nieuw Vosmeer. Ik moest vanwege de afstand daar in de kost (pension) en kwam daar in een heel gezellig gezin terecht. Na een onbepaalde tijd ging ik solliciteren en kreeg mijn benoeming op de St. Paulusschool in Schijndel. Het ging in die tijd zo bij een benoeming, dat de pastoor voor woongelegenheid zorgde. Dus liet de pastoor een woning bouwen voor het onderwijzend personeel. Inmiddels had ik mijn Riet (uit Oosterhout) Ieren kennen en we trouwden in 1952. Het was daar in Schijndel dat onze drie oudsten geboren zijn, 1 zoon en twee dochters. Later solliciteerde ik in Breda en ook daar werd me een woning aangeboden. Je mocht dan twee keer weigeren maar kwam dan niet meer voor een woning in aanmerking. Het is toen een benedenwoning geworden in de Nieuwe Boschstraat, een groot monumentaal huis met hoge plafonds. Mijn zussen kwamen helpen met behangen waar wel 100 rollen voor nodig waren, maar een erg gezellig huis om te wonen.
Wij hadden alles binnen bereik: kerk, school, huisarts en de Paraplu (vroegere gevangenis). Daar kregen onze drie kinderen nog twee zusjes. Na jaren in Breda voor de klas te hebben gestaan ben ik gaan solliciteren voor onderwijsfunctie in Raamsdonk. De toenmalige pastoor van Herpt kwam ons met de auto ophalen en liet ons tijdens een kennismakingsronde heel Raamsdonk zien. Het was in die tijd vanzelfsprekend dat ik als hoofd van de school naar Raamsdonk zou verhuizen. Daar de personeelswoning van de school een grondige opknapbeurt moest ondergaan heb ik ongeveer een jaar op en neer gereisd. Daarna zijn wij met ons gezin van Breda naar de Bergenstraat in Raamsdonk gekomen, waar ik nu nog woon. Onze jongste zoon is in Raamsdonk geboren. Mijn gezegde was toen: "We gaan niet meer verhuizen, we hebben kinderen genoeg". Als Hoofd van de school heb ik van 1961-1988 les gegeven in Raamsdonk. Vanaf die tijd was het een gemengde school. Al heel gauw heb ik de handvaardigheid ingevoerd. In een vrijgekomen klaslokaal in het Leo-gebouw kon men timmeren, kleien, knutselen en allerlei technieken leren. Al heel gauw kwam er een jaarlijkse tentoonstelling, zoals dat nu nog ieder jaar op de Hoge Waai in combinatie met een fancy fair plaats vindt. Daar muziek bij mij ook hoog in het vaandel stond richtte ik een schoolkoor op. Een hele periode telde dat wel 60 leden. De eerste musical DE GESTOLEN TROON speelde zich af op het schoolplein naast de kerk, met het als achtergrond het Agnes gebouw. Later volgden de musicals van zesde klas/groep acht in het openlucht theatertje achter het ontmoeting centrum. Na mijn school periode had ik volop tijd en ging van alles doen om mijn verdere jaren in te vullen. Ik ben zeker 10 jaar lang Sint geweest. Vele, vele uren heb ik met dhr. van Beurden en enkele medewerkers aan de restauratie van het grote orgel in de St. Bavokerk gewerkt. Daar zijn de orgelconcerten uit voortgekomen. Ik wil er nog wel aan toevoegen, dat ik in goede gezondheid nog heel lang wil vertoeven in de Bergenstraat met ontzettend goede en heel behulpzame buren. Ook wil ik nog even dit zeggen: Ik heb er geen moment spijt van gehad dat ik in Raamsdonk ben komen WERKEN EN WONEN!!!!!!!
Bron: De Actieve Plusser april 2014
Digitalisering: Terry van Erp