Zeeuwse Brabanders Harrie en Corrie Meulblok 60 jaar getrouwd
De Langstraat 9 augustus 2012
Harrie Meulblok is geboren in het Zeeuwse plaatsje 's Heer-Abtskerke. Hij is gegarandeerd de enige Zeeuw die in het Faantenlaand (Raamsdonksveer) woont en het schopte tot Brabantse carnavalsprins van zowel de Haaykaanters (Raamsdonk) als de Potteschijters (Geertruidenberg). Zestig jaar geleden (6 augustus 1952) trouwde Harrie met Corrie Witkam uit 's Heerenhoek en verhuisde het echtpaar naar de Julianalaan in Raamsdonksveer. Harrie en Corrie kregen negen kinderen (vier zonen en vijf dochters), dertien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. "Ik wilde eigenlijk een elftal kinderen, maar na negen kinderen was het zaadbakje leeg", vertelt een lachende Harrie. "Het mooie is dat alle kinderen nog thuis komen. Dat maakt Corrie en mij een gelukkig diamanten bruidspaar."'
Tijdens & Zeeuwse voetbalderby tussen & Patrijzen uit `s-Heerenhoek en Luctor uit Heinekenszand ontmoetten Harrie Meulblok (85) en Corrie Witkam (84) elkaar. "Na een verkeringstijd, waarin ik ook nog 27 maanden als dienstplichtig motorordonnans in Indonesië zat, wilden we graag trouwen. Jan de Winter, ook een Zeeuw, was in Raamsdonksveer bedrijfsleiderbij het fruitbedrijf van mr. Heere. Hij kon mij aan een baan helpen, inclusief een woning aan de Julianalaan. We zijn naar Brabant verhuisd. Het was hard werken, maar met 50 gulden in de week waren de centjes niet zo goed. Mr. Heere beschikte over 40 ha grond met veel boomgaarden. Daar werkte ik, maar ook sorteerde ik appels in het fruithuisje, waar nu Veers erfgoed zit. Van mevrouw Heere mocht ik niet voetballen, omdat ik dan het risico liep geblesseerd te raken. Ik had een keer een open wond die ging ontsteken. Ik moest van de bedrijfsleider, die meer voor mr. Heere dan voor het personeel door het vuur ging, naar dr. Van Tilburg, die me prompt weer naar mijn werk stuurde.
Niet zo vreemd, want de dokter rookte in zijn vrije tijd altijd dikke sigaren met mr, Heere. Na bijna vijf jaar had ik het wel gezien, ook al omdat er in de bouw meer te verdienen was. Ik werd bouwvakker, maar voelde me meer hovenier.
Ik wilde als zelfstandige aan de slag en behaalde mijn middenstandsdiploma, het bloemkwekers diploma en in Hilversum het hoveniersdiploma. Op een gegeven moment ben ik in Raamsdonk gestart met ons eigen hoveniersbedrijf annex bloemkwekerij Pondarosa.
Het was in de tijd dat het Hoge Veer werd gebouwd, evenals industrieterein Dombosch. Als er zich een bedrijf vestigde ging ik er zo snel mogelijk langs; dat heeft me veel klanten opgeleverd. Na de herverkaveling konden we aan de Bergenstraat in Raamsdonk een boerderij kopen. In 1972 is die boerderij, door een lekkende oliekachel in de bloemenhal, tot de grond toe afgebrand. We kregen van de pastoor tijdelijk onderdak in de pastorie en later kregen we een huisje aangeboden in de Raadhuisstraat. Aan de Bergenstraat hebben we een nieuw huis compleet met bloemenwinkel laten bouwen. Ik heb tot mijn 70e in de zaak gewerkt, die overigens in 1978 al was overgenomen door zoon Cor", vertelt Harrie.
De voormalige hovenier had voor het interview duidelijk zijn bordje Duracelletjes helemaal keg gegeten, want de woorden blijven moeiteloos uit zijn mond stromen. Daarbij vergeet hij niet echtgenote Corrie te roemen. Hij zegt daarover: "Negen kinderen opvoeden, terwijl ik lange dagen aan het werk was, ik geef het je te doen. Daarnaast stond ze in de bloemenwinkel en was ook maatschappelijk zeer actief. Ik heb voor mijn maatschappelijke betrokkenheid een Koninklijke onderscheiding ontvangen, maar ook Corrie had zo'n lintje dik verdiend. We hebben wel eens een verschil van mening, maar nooit ruzie. Toen we vanuit Zeeland in Brabant terecht kwamen, verstonden we amper wat de mensen zeiden. Woorden als frak, freket en boenken aon d'n lucht, zei ons toen niets.
We hebben in die periode, en dan met name Corrie, enorm veel steun gehad van Janus Blom en zijn echtgenote. We hebben ons vanaf het begin aangepast en voelden ons al snel Brabander." Dat viel ook de stamgasten van het café in de Stationsstraat van Huib en Jo Bouwens op. Toen er een carnavalsclub werd opgericht, werd Harrie Meulblok al snel genoemd als prins. Hij vertelt daarover: "Ik drink graag een biertje, vertel regelmatig een mopje en zit zelden om woorden verlegen. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken en in 1973 werd ik prins van de Haaykaanters." Harrie zou het tot 1986, ofwel dertien jaar volhouden. Toen het carnaval in 1990 in Geertruidenberg op z'n gat lag, werd de hulp van Harrie ingeroepen. Hij zou vijf jaar de stadsprins van de pottenschijters blijven.
Er waren meer verenigingen die gebruik maakten van de medewerking van de welbespraakte Harrie; hij voetbalde bij Veerse Boys en maakte drie jaar deel uit van de elftalcommissie, was 30 lid van biljartvereniging NVL[1], waarvan 25 jaar als voorzitter, 23 jaar voorzitter was hij van de winkeliersvereniging Raamsdonk, drie jaar fractielid van de partij van Joop van de Pluijm ("van hem heb ik het woord 'godsakker' geleerd") en vijf jaar voorzitter van de ouderraad LTS Geertruidenberg.
Toen de kinderen allemaal het huis uit waren, was het huis aan de Bergenstraat veel te groot en verhuisde het echtpaar in december 17 jaar geleden naar een woning aan de Boterpolderlaan. Stil zitten is er nog steeds niet bij. Harrie besluit zijn verhaal: "Ik heb een volkstuintje op het Zwarteind; de kinderen zijn trouwens prima afnemers, en verder help ik moederka in de huishouding. Heimwee naar Zeeland hebben we nooit meer gehad; we wonen nu zestig jaar in Brabant en willen hier ook begraven worden." Dat laatste hoopt het echtpaar overigens nog heel lang uit te stellen. Na de vakantieperiode, op 8 september, wordt met familie en vrienden het diamanten huwelijksfeest gevierd in Het Vermaak in Raamsdonk. Een locatie waar Harrie vaak zijn biertje dronk als prins van den Haaykaant.
- ↑ Terry van Erp - Nooit Volleerd (Bij Huib Bouwens aan de Stationstraat 2 te Raamsdonk)