De bruidsfoto des doods
Soms is iets het tegenovergestelde van wat het lijkt te zijn. Dit is geen gelukkige bruidsfoto van de architect Carl Weber en zijn echtgenote Emily Stratford. Deze foto is namelijk gemaakt, vier uur ná het overlijden van Emily. Macaber maar waar: dit is een Bruidsfoto des Doods.
Memento Mori
Als je goed kijkt, zie je de touwtjes waarmee de armen van de overleden Emily in positie worden gehouden, zelfs de stokjes om haar oogleden open te houden. Een akelig, luguber idee maar voor de architect is het de enige mogelijkheid om op dat moment zijn vrouw op foto vast te leggen. We schrijven namelijk het jaar 1850. Fotografie staat nog in de kinderschoenen en is enkel weggelegd voor de hogere klasse. Architect Weber komt dan wel van goeden huize maar het overlijden van zijn vrouw overvalt hem volkomen. [1]
Pas op dat moment realiseert hij zich dat zijn echtgenote op geen enkele foto staat. Hij neemt een liefdevolle wanhoopsdaad. “Op de foto prijken zij beiden, serieus kijkend, doch met een groot verschil: Emily 'poseerde', met touwtjes om haar arm hoog te houden en stokjes om de ogen geopend te houden, terwijl ze al vier uur dood was”, vertelde pastoor Aarden.
Peilloos
Het is ongetwijfeld één van de meest macabere foto’s uit onze omvangrijke collectie (waarvan overigens het originele daguerreotype zich in de collectie van het Gemeentearchief Roermond bevindt). De achtergrond van deze foto verklaart ook de peilloze blik van de jonge weduwnaar die zo kort na het overlijden van zijn echtgenote doet alsof hij poseert alsof hun geluk nog moet beginnen. In werkelijkheid blijft hij achter als alleenstaande vader van een éénjarig dochtertje. Zeven jaar na het onverwachte overlijden van Emily hertrouwt Weber. Samen met deze Marie Schieffer krijgt hij twee kinderen.
Hoewel hij in Duitsland is geboren, is de eigenzinnige architect voornamelijk werkzaam in Nederland. Menig kerk in Brabant ontstaat op zijn tekentafel, zoals de koepelkerken (Sint Bavo) in Raamsdonk, Uden en Geldrop en Lierop. Zijn kerken in Lage Zwaluwe, Nieuwkuijk, Raamsdonksveer en Zevenbergschen Hoek raken in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd en worden daarna gesloopt. De kerk van Cromvoirt komt er beter vanaf; daar gaat alleen het bovendeel van de toren verloren. Maar andere kerken van Weber - zoals die in Heesch - gaan in vlammen op. Omstreden
Zijn creaties zijn in zijn tijd vaak omstreden, bejubeld en verguisd. De kunstenaar Weber maakt zich niet zo druk om planning en begroting en is voorstander van uitvoering in eigen beheer. Maar dit leidt tot veel onduidelijkheid, vertraging of zelfs het stoppen van de bouw. De rompslomp en teleurstellingen die dit met zich meebrengt, is voor veel pastoors te veel. Boze tongen beweren wel eens dat de pastoor van Best door alle deceptie zelfs overlijdt, nog voordat de kerk klaar is. Rond zijn zeventigste wordt het zicht van Weber steeds slechter. Zijn vrouw en zijn dochter overlijden kort na elkaar. Carl Weber zelf, inmiddels geheel blind, sterft in 1908 op 88-jarige leeftijd.
Bron: Terry van Erp
Zie ook: Carl Weber
Zie ook: Postmortale fotografie
- ↑ Terry van Erp: Het was gebruikelijk om foto's te nemen met overleden familieleden.