Alexander van Oranje-Nassau (1851-1884)
| Prins Alexander | ||
|---|---|---|
| 1851–1884 | ||
.gif)
| ||
| Prins van Oranje | ||
| Periode | 1879–1884 | |
| Voorganger | Willem | |
| Opvolger | Willem-Alexander | |
| Geboren | 25 augustus 1851, Den Haag, Paleis Noordeinde | |
| Overleden | 21 juni 1884, Den Haag, Kneuterdijk 6 / Johan de Witthuis | |
| Vader | Willem III | |
| Moeder | Sophie van Württemberg | |
| Dynastie | Oranje-Nassau | |
| Broers/zussen | Willem, Maurits, Wilhelmina | |
Willem Alexander Carel Hendrik Frederik (Den Haag, 25 augustus 1851 – aldaar, 21 juni 1884), prins van Oranje, prins der Nederlanden, prins van Oranje-Nassau, was de derde en jongste zoon uit het huwelijk van koning Willem III en Sophie van Württemberg. Vanaf het overlijden van zijn broer Willem op 11 juni 1879 tot aan zijn dood was Alexander de kroonprins. Hij werd echter nooit koning, want zijn vader overleefde hem.
Biografie
Prins Alexander[1] was van jongs af aan nerveus en ziekelijk. Voor zijn moeder was dat reden, haar lieve Alex, met de koosnaam Loulou zoals zij hem noemde met veel zorg en liefde te omringen. Hij werd door deze extra aandacht en zorg een moederskindje, zijn vader ergerde zich daaraan. Tot zijn negende zou hij de zomers doorbrengen op Paleis Huis ten Bosch in toen nog Wassenaar, deze jaren waren ondanks de spanningen in het huwelijk tussen zijn moeder en vader, gelukkig te noemen.
Om Alexander meer onder leeftijdsgenoten te brengen bedacht zijn moeder een oplossing door een dispuut in Den Haag op te richten met de naam, Serva Fidem (Dien trouw). Behalve Alexander gaan hier zoons van adellijke families, staatslieden en hofpersoneel naar toe, eens om de veertien dagen op zaterdagavond. Daar wordt gediscussieerd over allerlei actuele onderwerpen. Hij bouwt daar o.a. goede vriendschappen op, bijvoorbeeld met de latere politicus Theo Heemskerk, Jacques en Cor Beelaerts van Blokland, Franck Schimmelpenninck, Willem van der Vlugt en Catharinus Henri Cornelis Ascanius van Sypesteyn. In tegenstelling tot zijn oudste broer was prins Alexander gedisciplineerd, intellectueel en las hij veel.
Op 1 oktober 1870 schrijft hij zich in bij de Rijksuniversiteit van Leiden[2]. In de periode 1871-1874 studeerde hij Rechten, met als studierichting het Nederlands staatsrecht en administratief recht. Hij woonde daar in een gehuurde woning aan de Rapenburg 22 in Leiden. Nadien woonde hij in de voormalige huurwoning van Johan de Witt aan de Kneuterdijk 6 te Den Haag, later genaamd het Johan de Witthuis. De koning, die alles financierde, wilde dat Alexander meer op eigen benen kwam te staan, vandaar dat hij een eigen hofhouding kreeg.
Op Goede Vrijdag 28 maart 1869 is Alexander, zoals gebruikelijk binnen het koningshuis, toegetreden tot de Nederlandse Hervormde Kerk.
In 1876 installeerde zijn oudoom prins Frederik hem als lid van de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. In 1881 volgde hij prins Frederik na diens dood op als Grootmeester.
Na het overlijden van zijn broer Willem, wordt Alexander kroonprins en daarmee automatisch van rechtswege lid van de Raad van State (Nederland), van 11 juni 1879 tot zijn dood op 21 juni 1884.
In zijn vroege jeugd, ondanks zijn zwakke gezondheid, vond zijn vader koning Willem III het noodzakelijk dat hij een functie kreeg in het leger, net zoals zijn broer Willem Alexander. In augustus 1861 werd hij daarom benoemd tot tweede luitenant bij het Regiment Grenadiers en Jagers. Deze functie was echter zuiver een erebaan die weinig om het lijf had. Voor militaire zaken had de prins geen echte interesse. Op latere leeftijd toen hij volwassen was en kroonprins vanaf 1879, zou hij de officiersrangen bekleden van schout-bij-nacht à la suite, en generaal-majoor bij de Grote Staf.
Bij de uitvaart van zijn moeder, koningin Sophie, in de Nieuwe Kerk te Delft raakte Alexander buiten zichzelf van wanhoop. Vlak voordat de kist in de grafkelder werd gedragen kwam Alexander naar voren, omklemde de kist met beide handen en bedekte het hout met kussen. Het was zijn broer Willem die hem weer in het gareel wist te krijgen. Prins Alexander bezocht zijn broer in Parijs nu en dan wanneer hij op doorreis was naar Algiers. Na het overlijden van zijn moeder in 1877 en zijn oudste broer in 1879 vereenzaamde de prins. Op 2 november 1877 heeft hij zijn vriend Cor Beelaerts van Blokland geschreven : 'Laat mij de vrijheid mijn eenzaam levenspad alleen te bewandelen. Ik weet zeer goed dat ik door het afsterven van mijner geliefde moeder volkomen alleen op de wereld sta'.
Na het overlijden van zijn broer Willem voelt Alexander zich nog eenzamer dan hij al was, na het overlijden van zijn moeder. Hij begint over trouwen na te denken, hij wil iemand hebben, die hem volledig begrijpt, met wie hij zijn problemen en verdriet kan bepraten en waar hij zijn hart kan uitstorten. Ondanks enkele plannen en het inwinnen van informatie over geschikte huwelijkskandidaten zal niets hiervan werkelijkheid worden.
Prins Alexander stierf uiteindelijk ongehuwd en kinderloos op 32-jarige leeftijd op 21 juni 1884 aan vlektyfus. Omdat zijn vader, die met koningin Emma, zijn tweede vrouw, en hun dochtertje Wilhelmina een vakantiereis naar Duitsland en Zwitserland maakte, niet van zins was om zijn verblijf aldaar te onderbreken, werd de begrafenis alsmaar uitgesteld. De koning keerde uiteindelijk pas op 15 juli 1884 terug. Prins Alexander werd op 17 juli 1884 bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft. Zijn halfzus Wilhelmina was vanaf zijn overlijden de troonopvolgster.
Anderen over prins Alexander
- Zijn moeder, december 1876: 'Mijn tweede zoon is een voortreffelijk mens, maar hij heeft geen charme voor vrouwen, en hij voelt ook niets voor hen.'
- Minister Weitzel, 20 mei 1883, in zijn dagboek na een diner bij de prins: 'Ik vond de prins geheel anders dan ik mij had voorgesteld. (...) Hij is een zeer ontwikkeld en zeer onderhoudend man die over velerlei zaken met kennis en oordeel spreekt en die met bescheidenheid luistert of met scherpzinnigheid inlichtingen vraagt als er onderwerpen ter sprake komen die hij niet voldoende machtig is. Men kan met hem redeneren, hij duldt tegenspraak zelfs al wordt die tot het uiterste volgehouden; hij schijnt voor overtuiging vatbaar te zijn, al geven zijne handelingen daarvan niet altijd de blijken. Het schijnt hem aan de geestkracht te ontbreken om zich zelf te dwingen; tegenover anderen, niet het minst tegen den Koning, is hij volhoudend genoeg.'[3]
- Nogmaals een observatie van toenmalig minister van Oorlog, A. Weitzel: "Hij huldigt in zijn uitspraken de beginselen van een zeer liberaal constitutioneel vorst. Hij geeft zeer duidelijk te kennen dat hij die beginselen eenmaal met nauwgezetheid denkt toe te passen, maar van politiek heeft hij geen begrip."
Nalatenschap
Alexander had toen hij op zichzelf woonde met zijn hofhouding, in de woning aan de Kneuterdijk te Den Haag, een brede belangstelling voor boeken en oude geschriften, zoals die van Voltaire en andere intellectuelen, waar hij originele handschriften van verzamelde en andere belangrijke stukken uit de tijd van de hertog Alva en de onafhankelijkheidsstrijd van de Zuidelijke Nederlanden in de jaren 1830. Tevens begon hij met het verzamelen van vlinders en miniaturen, zijn huis werd daardoor een soort rariteitenkabinet. Achterliggende gedachte was hierbij dat hij afleiding -en na het overlijden van zijn moeder en broer prins Willem- troost probeerde te zoeken in deze wereldse zaken. Ook de schilderkunst kon hem behagen en hij legde een verzameling schilderijen aan en stimuleerde jonge kunstenaars en betaalde zelfs in sommige gevallen hun opleiding. Instellingen die zich bezighouden met de beeldende kunst kunnen altijd op de steun van Alexander rekenen.
Hij heeft zich echter niet totaal afgezonderd van de buitenwereld, maar houdt zich via kranten en andere bronnen op de hoogte van wat er om hem heen gebeurt.
Tijdens de laatste jaren van zijn leven kocht hij een aantal zaken, die eigendom waren geweest van zijn overleden moeder en broer. Die waren door koning Willem III te koop aangeboden, een van deze zaken was de voormalige woning van zijn broer Willem, Paleis Kneuterdijk. Hij weet deze woning terug te kopen van de gemeente Den Haag, omdat hij vindt dat deze woning in de familie moet blijven. Ook een kostbaar parelsnoer van zijn overleden moeder weet hij terug te kopen van een juwelier, aan wie broer Willem dit verkocht had.
In zijn latere levensjaren werd de band tussen Alexander en zijn vader steeds slechter. Het opnieuw trouwen van zijn vader en het wederzijds onbegrip, door uitersten in karakters, maakte dat hij in de jaren voor zijn overlijden een teruggetrokken leven ging leiden.
Aangezien Alexander geen testament bezat, was zijn vader zijn erfgenaam. Deze deed van de nalatenschap afstand ten behoeve van zijn dochter Wilhelmina. In haar naam werden na zijn overlijden, via een openbare veiling de schamele bezittingen van zijn Hof verkocht. Zijn vader was in dit alles niet geïnteresseerd. Men ziet echter af van het verkopen van juwelen, die eigendom waren geweest, van Koning's eerste vrouw Sophie. Veel daarvan bevindt zich nog altijd al dan niet herschikt in de koninklijke collecties.
In de nalatenschap bevindt zich o.a.ook een stapel brieven en documenten, die voor een deel afkomstig zijn van koningin Sophie. Om redenen van privacy worden deze toevertrouwd aan de persoonlijke secretaris van Alexander, Willem Johannes Dominicus van Dijck, die deze op verzoek van koningin Emma, tot 1924 zou bewaren in zijn familie, 40 jaar na de dood van de kroonprins. Later zijn deze documenten in een solide kistje teruggegeven, door de kleinzoon van de persoonlijk secretaris Van Dijck, aan toentertijd regerend vorst koningin Wilhelmina.
Eerbewijzen en nevenfuncties
Mede dankzij zijn reizen was prins Alexander de bezitter van enige hoge ridderorden. Hij was sinds 1861 ridder Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw en ook ridder Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon.
Een andere eerbewijs was, kolonel Russisch regiment nr. 5, grenadiers van Kiev "Koning der Nederlanden".
Hij was erelid van de National Skating Association of Great-Britain, gevestigd te Cambridge. Deze Britse schaatsenrijdersbond had reeds een Prins van Oranje-beker, waar eind 19e eeuw in Groot-Brittannie kampioenschappen om werden gehouden.
Hij was erevoorzitter van de Commissie tot oprichting van het gedenkteken voor de leiders van het ontzet van Leiden (in het Plantsoen), 1923-1924, tevens was Alexander erevoorzitter van de Koningin Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren, deze vereniging werd opgericht uit naam van zijn moeder koningin Sophia[4].
Alexander is de naamgever van de Prins Alexanderpolder in Rotterdam.
Televisieserie
In 1998 werd door de KRO de televisieserie Wij Alexander uitgezonden, die het leven van prins Alexander als onderwerp had. De thrillerserie, die in het begin van de twintigste eeuw speelt, voert een door Jacques Commandeur gespeelde oude heer op, die - zo wordt gesuggereerd - wellicht prins Alexander zou zijn. Deze zou niet zijn overleden, maar wegens geestesziekte zijn weggestopt in een tehuis.
Publicaties
- Nadere toelichting van mijnen brief van den 17den September 1879, 1879[5]
- Een vermoedelijk Slotwoord. Toegeschreven aan Z.K.H. Prins Alexander der Nederlanden (december 1879), P. Engels & Zoon, Leiden 1879.[6]
Literatuur
- Fred J. Lammers, Alexander, de vergeten kroonprins. Bosch & Keuning, 1998 eerste druk, ISBN 9789024604371.
Dit boek is een latere versie dan zijn eerste uitgegeven boek uit 1979. Echter met als extra een voorwoord en naschrift. Waarop de schrijver reageert op de TV serie , Wij Alexander, verschenen in 1998.
Voorouders
 Koning Frederik I van Württemberg (1754-1816) | Hertogin Augusta Caroline van Brunswijk (1764-1788) |  Tsaar Paul I van Rusland (1754-1801) | Prinses Sophia Dorothea van Württemberg (1759-1828) | .svg){kind=small} Koning Willem I der Nederlanden (1772-1843) | Prinses Wilhelmina van Pruisen (1774-1837) | George II van Waldeck-Pyrmont (1789-1845) | Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym (1802-1858) | Willem van Nassau (1792-1839) | Pauline van Württemberg (1810-1856) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Koning Willem I van Württemberg (1781-1864) | Grootvorstin Catharina Paulowna van Rusland (1788-1819) | Grootvorstin Anna Paulowna van Rusland (1795-1865) | Koning Willem II der Nederlanden (1792-1849) | George Victor van Waldeck-Pyrmont (1831-1893) | Helena van Nassau (1831-1888) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Prinses Sophie van Wurtemberg (1818-1877) | Koning Willem III der Nederlanden (1817-1890) | Emma van Waldeck-Pyrmont (1858-1934) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Willem (1840-1879) | Maurits (1843-1850) | Alexander (1851-1884) | Wilhelmina der Nederlanden (1880-1962) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Willem |
Prins van Oranje 1879 – 1884 |
Opvolger: Willem-Alexander |
| Voorganger: Willem |
Kroonprins 1879 – 1884 |
Opvolger: Wilhelmina |
| Voorganger: Frederik van Oranje-Nassau |
Nederlandse Grootmeester (G.O.N.) 1882-1884 |
Opvolger: Pieter Johannes Gesinus van Diggelen |
Varia
- Hij deed nog van zich spreken door twee opmerkelijke brochures: Nadere toelichting van mijnen brief van den 17den September 1879, waarin hij toelichtte waarom hij als kroonprins de opening van de zitting van de Staten-Generaal (op de derde maandag van september, dus 17 september 1879) toch niet wilde bijwonen (hij was alleen aanwezig in 1874 en 1876 toen hij nog geen kroonprins was), en Een vermoedelijk slotwoord door Alexander, Prins der Nederlanden.
- Was in 1880 niet aanwezig bij de doop van zijn halfzuster prinses Wilhelmina. Hij was zo verbolgen over zijn vaders tweede huwelijk, dat hij weigerde zijn halfzusje te zien.
- Zijn stoffelijk overschot werd pas bijna een maand na zijn overlijden bijgezet in de grafkelder in Delft, omdat zijn vader eerst zijn kuur in Duitsland afmaakte