Jan Heijkants

Johannes Heijkants woonde met zijn vrouw Helena van Lith en hun tien kinderen op het adres Brug 51 in Erp. Van dit gezin bestaat op de website van het BHIC een fotothema.

Hij was aannemer/architect van beroep. Hij is in 1850 te Erp geboren en daar ook overleden, in 1921.

Twee van zijn zonen, Henricus Theodorus (*1889) en Egidius Adrianus (*1894) traden in de voetsporen van hun vader en werden ook architect.

De architecten Heijkants hadden hun bureau in het fraaie dorpshuis op de splitsing Hoogstraat-Rijbeemd (nu Hoogstraat 24). Architect Johannes Heijkants is onder meer bekend door de bouw van het zustersklooster in de Kerkstraat en zijn bemoeienissen met architect Pierre Cuijpers in verband met het vernieuwen van de torenspits van de Erpse kerk in 1896.

Van zijn twee architectenzoons bleef Egidius actief in Erp. Henricus Theodorus overleed op 12 oktober 1919 in Erp, slechts 30 jaar oud.
Zijn weduwe Leokadia Paula Johanna Maria Kock met wie hij in 1917 was getrouwd, kwam uit Kleef. Zij vertrok op 20 augustus 1920 als weduwe met hun dochtertje Josephina Antonia (*12 juli 1918) terug naar Kleef.

Er staan nog verschillende gebouwen in Erp waarvan Egidius Heijkants de architect was, zoals in de Hagelkruisstraat (een huis uit 1949), aan het Hertog Janplein (de pastorie uit 1933) en op het Lijnt. Daar ontwierp hij in 1939 enkele ontginningsboerderijen: “St. Henricus”, “St. Jan” en "St. Otto”.

Hertog Janplein te Erp (de pastorie uit 1933)

In de jaren voordat hij definitief Erp verliet, gaf Henricus (Harrie) op zondagmorgen tekenles aan jongeren uit de verre omtrek

Foto circa 1910 geeft een kijkje in de technische keuken van het architectenbureau: Harrie is bezig met het ontwikkelen en afdrukken van tekeningen, de bekende blauwdrukken. Dat was in die tijd nog een tijdrovend karwei, waarvoor het buiten droog moest zijn (want het gebeurde niet in een donkere kamer).

Harrie is bezig met het ontwikkelen en afdrukken van tekeningen, de bekende blauwdrukken. Dat was in die tijd nog een tijdrovend karwei, waarvoor het buiten droog moest zijn (want het gebeurde niet in een donkere kamer).

De originele tekening op transparantpapier werd in een glasraam (rechts op de foto) geplaatst en aan de achterzijde afgedekt met lichtgevoelig papier. Door de inwerking van het zonlicht werd de tekening overgebracht op dat lichtgevoelige papier. Daarna werd het lichtgevoelige papier in een waterbad (links) gelegd, waardoor de tekening ontwikkeld werd. Ten slotte werd de tekening op de lattenstellage (in het midden) te drogen gehangen.

Bronnen: https://www.archieven.nl