Erehaag in Raamsdonk voor Jan Kuijsters
‘Zo'n man die het verschil maakt’
RAAMSDONK 20 juni 2020 - ‘Een man die in het dorp het verschil maakt’. Zo'n man was Jan Kuijsters (83) voor Raamsdonk, omschrijven zijn dorpsgenoten zijn verdiensten. Met een erehaag voor de Sint Bavokerk bewezen zij vrijdag de oud-beheerder en kastelein van hun ontmoetingscentrum de laatste eer.
,In normale tijden zou deze kerk te klein zijn voor zijn begrafenis”, zegt Jeanette Timmermans, die de mensen via Facebook op de been bracht. ,,In de kerk mochten maar 27 mensen komen. Dit is het afscheid dat hij verdiende".
Applaus zwelt aan als de begrafeniswagen de Kerkstraat indraait. De klokken beginnen te luiden. Ook jonge mensen staan er op de trottoirs.
Jan Kuijsters is zo'n man die iedereen in het dorp kende. ,,Zo'n echte dorpsfiguur,” vertelt Marcel Timmermans, de zoon van Jeanette. Kuijsters was een kleine 15 jaar beheerder van het ontmoetingscentrum. ,,Hij kende iedereen, iedereen kende hem. Hij was zo'n man die in een dorp het verschil maakt.”
Kwamen we terug van de voetbal, dan draaide Jan de deur voor ons open
Marcel Timmermans, Raamsdonk
Over zijn jeugdjaren herinnert Timmermans zich Kuijsters als ‘een heel sociale en lieve man'. ,,Als wij moesten voetballen voor de KPJ draaide hij voor ons de deur van het ontmoetingscentrum open, omdat wij geen eigen honk hadden. Dat wij daar dan de hele dag bleven zitten...ach ja”.
Maria van Mierlo (64), aan de kant, doet ook mee aan het applaus als de begrafenisstoet passeert. ,,Jan leerde mij tappen. Dan zag ie dat ik in paniek raakte als er met sauwelen zo’n grote groep op me af kwam. ‘Eentje aankijken,’ zei hij dan. Het werkte!”
,,,Hij was zo zorgzaam. Als ik ‘s avonds laat naar huis moest zei hij ‘’even wachten’. Hij pakte lachend z’n honkbalknuppel, draaide het luikje bij de deur open, keek naar buiten...‘De kust is veilig’, zei hij dan. ‘Straks even bellen als je thuis bent’”.
‘De kust is veilig’, zei hij dan. ‘Straks even bellen als je thuis bent’
Maria van Mierlo, Raamsdonk
De harmonie, het toneel, de carnaval, niemand kon om Jan Kuijsters heen. De zondag was zijn vrije dag. Die was voor de voetbal. Timmermans: ,,Hij keek niet alleen naar het eerste elftal, maar ook naar het zesde. Het was echt een mensenmens.”
Scootmobiel
Met zijn vrouw en drie zonen woonde Jan boven het ontmoetingscentrum. Na zijn pensioen verhuisde hij naar een appartement in de Leohoeve, vlak daarachter.
Zes jaar geleden verloor Jan zijn vrouw. De dood van zijn jongste zoon, een half jaar geleden, was een enorme klap voor hem, vertelt zoon Erik Kuijsters. Vader Jan woonde toen al in een verzorgingshuis in Waspik. Zijn fiets waarmee hij elke dag naar Raamsdonk reed had hij zijn laatste maanden ingeruild voor een scootmobiel. Erik Kuijsters: ,,Het overlijden van mijn broertje gaf hem een knak. Ze zagen elkaar drie, vier keer in de week; ze aten samen".
Met de komst van het coronavirus werd de kwetsbare gezondheid van hartpatiënt Jan Kuijsters nog verder op de proef gesteld. Zijn afdeling in het verzorgingshuis moest op slot vanwege het coronavirus. ,,Twaalf weken lang mocht mijn vader niet naar buiten.
Hij kon er niet meer op uit.
En dat voor ons pa...hij wilde zo graag onder de mensen zijn.”
Zie ook: In memoriam: Jan Kuijsters
