Alberic van Stavelot
Uit Wiki Raamsdonks Erfgoed
De zalige Alberic van Stavelot, ook Alberik, Albric of Alderic, (gestorven in 779) was de 13e abt van de dubbel-abdij van Stavelot-Malmedy.
Levensloop
Over de jeugd en de opleidingen van Alberic is niets bekend. Hij werd in 750 of 770[1] abt van Stavelot-Malmedy. Na 770 breidde hij de bezittingen van de abdij uit met het belangrijke goed Wandelaicus mansus (dat ongeveer overeenkomt met het grondgebied van het huidige dorp Baillamont in de gemeente Bièvre) dat hij verkreeg van koning Pepijn de Korte. Het was centraal gelegen op het grondgebied van de bezittingen van de koning van wie hij een bondgenoot was. Hij omschreef Pepijn als senior meus.
Het feest van Alberic wordt gevierd op 28 oktober samen met vier andere abten van deze abdij.
Literatuur
- Joseph HALKIN en Charles-Gustave ROLAND, Recueil des chartes de l'abbaye de Stavelot-Malmédy, I, p. L-LVII, Brussel, 1909
- Arsène DE NOÜE, Albric in de Biographie Nationale, deel 1, kol. 201, Brussel, 1866
Externe links
- Proposografische biografie
- Beschrijving van het goed Wandelaicus mansus
- Studie over het charter van de Wandelaicus mansus
- Verdere analyse van het charter van de Wandelaicus mansus
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Oudere bronnen geven 750 aan terwijl de bronnen vanaf de twintigste eeuw eerder opteren voor 770
