Sleuf voor schotbalken Raamsdonk: verschil tussen versies

Uit Wiki Raamsdonks Historie
kGeen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
 
Regel 2: Regel 2:
[[Bestand:Achterste-Dijk Zijlweg sleuf-voor-schotbalken Raamsdonk.jpg|500px|alt=Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk|right|thumb|Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk]]
[[Bestand:Achterste-Dijk Zijlweg sleuf-voor-schotbalken Raamsdonk.jpg|500px|alt=Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk|right|thumb|Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk]]


Dijkcoupure met sleuven voor schotbalken. Een dijkcoupure is een doorgang in een dijk ten behoeve van het verkeer. Hier is de doorgang gemaakt voor de Zijlweg, de oude doorgangsweg van Raamsdonk en Waspik naar de veerpont Hermenzeil. In de betonnen constructies zijn sponningen aangebracht, waarin een dubbele rij schotbalken kon worden geschoven. Tussen en tegen de schotten werden zandzakken geplaatst. Bij overstromings-gevaar werden de schotten gesloten en vormden zo met de Achterste Dijk een aaneengesloten beschermingslichaam. Op de kruin van de dijk stond, vaak naast de coupure, een ‘schotbalkloodsje’ waarin de balken bewaard werden. De schotbalkconstructie doet nu geen dienst meer en de berging voor de balken is niet bewaard gebleven.
Dijkcoupure met sleuven voor schotbalken. Een dijkcoupure is een doorgang in een dijk ten behoeve van het verkeer. Hier is de doorgang gemaakt voor de [[Zijlweg]], de oude doorgangsweg van Raamsdonk en Waspik naar de veerpont [[Hermenzeil]]. In de betonnen constructies zijn sponningen aangebracht, waarin een dubbele rij schotbalken kon worden geschoven. <br>
De Achterste Dijk is van middeleeuwse oorsprong. Ooit maakte de dijk deel uit van de landweg van Geertruidenberg naar  
 
’s-Hertogenbosch (de Langstraat). Tijdens de St.-Elisabeths-vloed in 1421 en 1424 spoelde de dijk gedeeltelijk weg. Na deze overstromingen ging men, voor zover dit mogelijk was, de oude dijken herstellen om nieuwe inpolderingen te maken. De Achterste Dijk werd vrij snel hersteld, omdat hij als zeekering werd gezien. Het land ten noorden ervan werd in 1700 ingepolderd, waardoor de Buitendijkse Hooipolder ontstond. Door die nieuwe inpoldering werd de Achterste Dijk een binnenpolder en kon de coupure gemaakt worden voor de weg door de Buitendijkse Hooipolder naar de veerpont.
Tussen en tegen de schotten werden zandzakken geplaatst. Bij overstromings-gevaar werden de schotten gesloten en vormden zo met de Achterste Dijk een aaneengesloten beschermingslichaam. <br>
 
Op de kruin van de dijk stond, vaak naast de coupure, een ‘schotbalkloodsje’ waarin de balken bewaard werden. <br>
 
De schotbalkconstructie doet nu geen dienst meer en de berging voor de balken is niet bewaard gebleven.
 
<br>
 
De [[Achterste Dijk]] is van middeleeuwse oorsprong. <br>
 
Ooit maakte de dijk deel uit van de landweg van Geertruidenberg naar  
’s-Hertogenbosch ([[de Langstraat]]). Tijdens de [[St.-Elisabeths-vloed]] in 1421 en 1424 spoelde de dijk gedeeltelijk weg. Na deze overstromingen ging men, voor zover dit mogelijk was, de oude dijken herstellen om nieuwe inpolderingen te maken. <br>
 
De Achterste Dijk werd vrij snel hersteld, omdat hij als zeekering werd gezien. Het land ten noorden ervan werd in 1700 ingepolderd, waardoor de Buitendijkse Hooipolder ontstond. Door die nieuwe inpoldering werd de Achterste Dijk een binnenpolder en kon de coupure gemaakt worden voor de weg door de Buitendijkse Hooipolder naar de veerpont.




Regel 14: Regel 27:
#Grote Historische Topografische Atlas van Noord-Brabant, 1894-1914, kaart 584-585.
#Grote Historische Topografische Atlas van Noord-Brabant, 1894-1914, kaart 584-585.
#Henk Baas, Bernard Mobach en Hans Renes, Leestekens van het landschap, Landschapsbeheer Nederland (Utrecht, 2005) p. 44-45.
#Henk Baas, Bernard Mobach en Hans Renes, Leestekens van het landschap, Landschapsbeheer Nederland (Utrecht, 2005) p. 44-45.
[[Categorie:Erfgoed]]
[[Categorie:Erfgoed]]

Huidige versie van 28 mei 2022 om 13:59

Sleuf voor schotbalken circa 1850

Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk
Sleuf voor schotbalken - Zijlweg net ten zuiden van de kruising Zijlweg – Achterste Dijk

Dijkcoupure met sleuven voor schotbalken. Een dijkcoupure is een doorgang in een dijk ten behoeve van het verkeer. Hier is de doorgang gemaakt voor de Zijlweg, de oude doorgangsweg van Raamsdonk en Waspik naar de veerpont Hermenzeil. In de betonnen constructies zijn sponningen aangebracht, waarin een dubbele rij schotbalken kon worden geschoven.

Tussen en tegen de schotten werden zandzakken geplaatst. Bij overstromings-gevaar werden de schotten gesloten en vormden zo met de Achterste Dijk een aaneengesloten beschermingslichaam.

Op de kruin van de dijk stond, vaak naast de coupure, een ‘schotbalkloodsje’ waarin de balken bewaard werden.

De schotbalkconstructie doet nu geen dienst meer en de berging voor de balken is niet bewaard gebleven.


De Achterste Dijk is van middeleeuwse oorsprong.

Ooit maakte de dijk deel uit van de landweg van Geertruidenberg naar ’s-Hertogenbosch (de Langstraat). Tijdens de St.-Elisabeths-vloed in 1421 en 1424 spoelde de dijk gedeeltelijk weg. Na deze overstromingen ging men, voor zover dit mogelijk was, de oude dijken herstellen om nieuwe inpolderingen te maken.

De Achterste Dijk werd vrij snel hersteld, omdat hij als zeekering werd gezien. Het land ten noorden ervan werd in 1700 ingepolderd, waardoor de Buitendijkse Hooipolder ontstond. Door die nieuwe inpoldering werd de Achterste Dijk een binnenpolder en kon de coupure gemaakt worden voor de weg door de Buitendijkse Hooipolder naar de veerpont.


Bron: Terry van Erp

Gebruikte literatuur:

  1. Waterschap Brabantse Delta, Inventarisatie en waardestelling cultuurhistorische objecten (2006) p. 20-21.
  2. Grote Historische Topografische Atlas van Noord-Brabant, 1894-1914, kaart 584-585.
  3. Henk Baas, Bernard Mobach en Hans Renes, Leestekens van het landschap, Landschapsbeheer Nederland (Utrecht, 2005) p. 44-45.