Brontekst bekijken van Corné en Anne-Marie bakken hun laatste patatje in Raamsdonk

Raamsdonk 22 december 1917<br>'''Op 30 december bakken Corné en Anne-Marie de Groot hun laatste patatje in cafetaria De Schans. Raamsdonkse frituurliefhebbers kunnen gerust zijn: het frietkot blijft open.'''
[[Bestand:Corne-de-Groot-Anne-Marie-Mathijssen.jpg|500px|alt=Corné en Anne-Marie van cafetaria De Schans in Raamsdonk stoppen ermee. Het frietkot is een begrip in de regio en wordt overigens wel voortgezet.|thumb|[[Corné de Groot & Annemarie Mathijssen|Corné en Anne-Marie]] van cafetaria De Schans in Raamsdonk stoppen ermee. Het frietkot is een begrip in de regio en wordt overigens wel voortgezet.]]

'Het is mooi geweest', vindt Anne-Marie (58) na twintig jaar frituren. 'We moeten altijd werken als een ander vrij heeft. We worden ouder en er zijn meer dingen in het leven. Daar gaan we nu van genieten.' Anne-Marie ziet het al helemaal voor zich: 'Genieten van de tuin, lekker op vakantie, ritjes maken op de Zundapp.' Ook gaan ze een opmerkelijke aankoop doen: een frituurpan. 'Want anders kunnen we geen friet meer bakken en dat is toch het eerste wat Corné gaat missen', lacht ze.
=== Missen ===
<blockquote>'''Vooral de zondagavonden zijn erg leuk. Dan komen ze met z'n allen uit de voetbalkantine om hier friet te eten'''<br>Anne-Marie de Groot</blockquote>
De vaste klanten lijken het niet eens te zijn met het vertrek van het echtpaar De Groot. Met bloemen en kaartjes laten ze het echtpaar weten dat ze hen gaan missen. 'Dan schiet ik vol', geeft Anne-Marie toe. Ze heeft het werk immers altijd met veel plezier gedaan. 'Vooral de zondagavonden zijn erg leuk. Dan komen ze met z'n allen uit de voetbalkantine om hier friet te eten. Af en toe maken ze het te bont, maar dan staan ze de volgende dag met een bos bloemen op de stoep om het goed te maken.'

Op 1 januari dragen ze het stokje over aan Desiree en Jurgen Bouwens. Anne-Marie: 'Desiree werkt al zeven jaar bij ons en wil de zaak graag overnemen. Dat voelt beter dan wanneer je het aan een vreemde zou overdragen.'
=== Familiegeschiedenis ===
De cafetaria is immers onderdeel van de familiegeschiedenis. De vader van Corné, [[Jos de Groot & Annie Nieuwenhuizen|Jos de Groot]], parkeerde bijna zeventig jaar geleden naast zijn huis een wagen waarin hij friet ging bakken. De wagen werd steeds verder uitgebouwd en maakt nog steeds deel uit van de cafetaria. 'Soms komen hier klanten die veertig jaar geleden op de [[Pontonnierskazerne]] bij [[Keizersveer]] gestationeerd waren. Zij zijn dan verbaasd dat het frietkotje er nog steeds staat', vertelt Corné (59).
=== Kwaliteit ===
<blockquote>'''En ik doe er altijd een beetje liefde bij, dan smaakt het nog beter'''<br>Anne-Marie de Groot</blockquote>
De smaken van de klanten zijn in die twintig jaar amper veranderd. Corné: 'De fabrikanten verzinnen vaak andere snacks. Die verkopen we dan als "maandkraker", maar daarna vraagt er niemand meer om. Het valt niet mee om een nieuwe snack te introduceren die zich met de kroketten en frikandellen kan meten.' Hij laat niet zo maar de eerste de beste kroket in zijn frituurvet glijden. 'Wij gaan voor kwaliteit. Daarom hebben we ook snacks die direct van de Keurslager komen.' Anne-Marie: 'En ik doe er altijd een beetje liefde bij, dan smaakt het nog beter.'
{{Zie artikel|Zie ook: [[In memoriam: Corné de Groot]]}}
[[Categorie:Krantenberichten]]