Brontekst bekijken van C.M. Oome - pastoor van Herpt - 10-04-1970

[[Cornelis Marinus Oome]]
<hr>
[[Bestand:Cornelis-Marinus-Oome-01.jpg|300px|link=https://bidprentjes-raamsdonk.nl/picture.php?/6095|alt=Cornelis Marinus Oome|thumb|Cornelis Marinus Oome]]

De zoon van [[Jan Oome & Kee Smolders|Jan Oome en Kee Smolders]], die misschien wat meer kattekwaat uitrichten, en wat meer durfde dan zijn kornuiten.
Maar toch niet zo dat het de spuitgaten uitliep.

In mei 1940; zij hij tegen zijn moeder: moeder, binnenkort gebeurt er iets, zorg dat ge binnen blijft.

Zijn voorgevoel had hem niet bedrogen.

De 10 de mei brak er [[:Categorie:WOII|oorlog]] uit, en al spoedig raakte zijn afdeling in gevecht met de Duitse Parachutisten, die na de verovering der Moerdijkse bruggen wilde oprukken naar Dordrecht.

Daar stuitte zij op heftige tegenstanders, van de groep waartoe Cornelis Oome behoorde.

Tijdens het gevecht raakte de munitie voor de machine geweren op.
Er moest nieuwe aanvoer komen, om de strijd te kunnen voortzetten.

Maar hoe? Toen heeft Cornelis zich bereid verklaard, de munitie in een nabij gelegen stelling te gaan halen.

Dit was hoogst en levensgevaarlijk karwei, want de Duitsers konden met hun spervuur alles neermaaien wat zich boven de loopgraven durfde te verheffen. Maar er moest iemand zijn die zich daarvoor opofferde. Cornelis slaagde er in ongedeerd een nabije loopgraaf te bereiken, en daar de munitie te bemachtigen.

Maar op de terugweg werd hij dodelijk door het Duitse vuur getroffen.

Maar hij die niet op wilde geven. Al voortwentelend op de grond, met de munitiekist onder zijn arm, kon hij zijn stelling weer bereiken.

En is daar letterlijk binnen gerold. Zo kon de afdeling de strijd nog enige tijd voortzetten, waardoor de opmars der Duitsers aanzienlijk vertraagd werdt. Na afloop van de strijd werd Cornelis naar het ziekenhuis te Dordrecht vervoerd, waar hij op 14 mei aan zijn verwondingen is bezweken.

Hij werd op het katholieke kerkhof te Dordrecht begraven.

Zijn ouders hadden nog geen enkel bericht van hem ontvangen.
Toen op een morgen in mei, [[Leon van Heeswijck|Pastoor van Heeswijck]] bij hen voor de [[De Oude Melkhaven 6|deur]] stond. Hij vroeg of ze enig bericht van Cornelis ontvangen hadden.

Toen zei [[Jan Oome & Kee Smolders|moeder Oome]]; Pastoor, zeg het maar direct, ik voel het, onze jongen is gesneuveld...... De pastoor kon niet anders dan dit bevestigen. Men kan zich de droefheid indenken die er toen plotseling in het [[De Oude Melkhaven 6|huisje op het Fort]], bij ouders, familie en vrienden heerste.

Nog de ouders, nog zijn makkers, de oud-strijders konden de gedachten niet verdragen, dat de gesneuvelde Raamsdonkse held in vreemde aarde moest rusten.

Op 19 augustus hebben de oud strijders hem van Dordrecht naar [[Raamsdonk]] over gebracht. Bij het oude [[raadhuis]] en de toen nog overeind staande [[molen]], werdt hij op gewacht, door alle [[:Categorie:Verenigingen|verenigingen]] en een grote massa dorpelingen. Het werd een indrukwekkende stoet, die hem naar zijn laatste rustplaats, een eregraf op het kerkhof, begeleiden.

Tegen de muur der [[St. Bavokerk|kerk]] werd een herrineringsplaat aangebracht, die later door een waardiger en meer stijlvoller grafmonument vervangen werd. Na de bevrijding werd [[Cornelis Marinus Oome]] bij koninklijk besluit van 9 mei 1946 postuum benoemd, tot [[Militaire Willems-Orde|Ridder in de Militaire Willemsorde]], een hoge onderscheiding die nimmer te voren aan zo'n jonge dappere soldaat werd toegekend.

Vader Oome heeft zelf te Dordrecht het [[Lijst van onderscheidingen van Willem II der Nederlanden|Ridderkruis]] met de oorkonden in ontvangst mogen nemen.

Enkele jaren later gingen Jan en Kee, met de bejaarde langs de [[Juliana|Koningin]].

Defilerend heeft de [[Juliana der Nederlanden|koningin Hare Majesteit]], de moeder van de held aangesproken. Ze vroeg aan Kee, ofdat zij niet trots was op zulk een zoon,..... Ja; Majesteit, zei Kee, ik ben wel trots op wat mijn zoon voor het Vaderland gedaan heeft, maar ik had hem toch wel graag nog bij me gehad.

Toen de pontonniers later overgeplaatst waren naar Raamsdonksveer.

De kazerne Keizersveer, bracht een delegatie van hen ieder jaar, bij dodenherdenking een krans naar het graf.

Nu zijn ze uit Keizersveer vertrokken, en heeft die kranslegging opgehouden.

Maar we kunnen er van opaan, dat de familie en heel de dorpsgemeenschap, de naam van Cornelis in eren zal houden.
Daartoe draagt ook bij, dat het gemeente bestuur, de riante [[:Categorie:Cornelis Oomestraat|Cornelis Oome straat]] naar hem genoemd heeft.

Voorde oudere ter herinnering.

En voor de jongere ter lering.

{{Zie artikel|Zie ook: [[Opening Cornelis Oomestraat - video 37]]}}
{{Zie artikel|Zie ook: [[Cornelis Marinus Oome]]}}
{{Zie artikel|Zie ook: [[Cornelis Oome]]}}
<br>
Geschreven door [[Leo van Herpt|Pastoor van Herpt]] – Uit het verleden van Raamsdonk.

Digitalisering en Wiki opmaak: [[Terry van Erp]]
<br>
[[Categorie:Oorlogsslachtoffers Raamsdonk]]