In gesprek met: Kees van Strien
Kees is een echte geboren en getogen Raamsdonker.
Hij is geboren in de Korte Broekstraat D 111 later no:5. Kees is er één van 'n tweeling, helaas is zijn tweelingbroertje na 5 1/2 jaar overleden. Ze hebben thuis nog een tweeling gehad, maar deze zijn alle twee na 3 maanden overleden. Nu hij heeft hij nog 3 zussen en 3 broers. Met 4 jaar ging hij naar de (bewaar) kleuter school. Eerst een jaar naar de kleine daarna een jaar naar de grote kleuterschool, dan naar de eerste klas. Moeder was zwak en vaak ziek, om zelf alles nog te regelen, zelf de regie in handen te houden daarom moesten naar gelang de kinderen groter werden, ze allemaal een handje mee helpen. s' Morgens moesten we eerst naar de kerk, daarna naar huis eten dan mee werken (de kamer vegen de boel opruimen) en dan naar school. Na alle klassen te hebben doorlopen, kwam hij thuis om op de boerderij van zijn vader te werken.
Daar was altijd werk, mocht er geen of weinig werk zijn, dan was Kees altijd nog bij boeren inzetbaar. Zo moest hij vaak inspringen bij de Gebr. van Strien (loonbedrijf) of bij Koos van den Heuvel om mee te helpen met vele andere werkzaamheden. 35 jaar heeft Kees thuis bij zijn vader gewerkt. Ondertussen kwam hij Rini tegen, 'n aardig meisje die vanuit Breda naar Raamsdonksveer kwam en bij Huize Den DeijI kwam dansen, dit klikte en na 5 jaar verkering, trouwden Kees en Rini. Kees nam ook toen de boerderij van zijn vader over. Op de boerderij heeft Kees 34 mooie jaren gehad, ze kregen een zoon Peter die de trots was van pa en ma.
Peter hoefde niet naar een peuterspeelzaal, hij had immers heel de straat als speelplaats. Hij groeide voorspoedig op en eenmaal op leeftijd gekomen hielp hij pa mee op de boerderij zoveel als hij kon. Peter nam in 2002 de boerderij van zijn vader en moeder over. Hij runde als zelfstandig agrariër 6 jaar met veel inzet zijn bedrijf, toen het noodlot toesloeg. Toen Kees jarig was, (hij werd 70) voelde Peter zich niet zo lekker. Hij ging toch maar ien bij de huisarts langs, deze stuurde hem door met een zorgelijke blik naar een specialist. Van toen af aan ging het bergafwaarts met Peter, hij werd zieker en zieker, ging van het ziekenhuis in Breda naar Rotterdam en ook dit mocht liet meer baten. Ondanks zijn ziekte had hij toch de kracht om zelf alles nog te regelen, zelf de regie in handen te houden. Hij was bezig met de verkoop van zijn boerderij, om op een andere plek een nieuwe boerderij op te starten. Dit alles heeft hij zelf nog goed geregeld, Peter keek niet achterom maar keek en dacht vooruit. Peter overleed thuis op 31 augustus 2008 op 34 jarige leeftijd.
Heel hun wereld stortte in, alles, hun enige kind Peter die zo'n krachtige sterke zoon was, was er niet meer. Toen werd alles anders, Kees en Rini gaan na verloop van tijd uit de boerderij en gaan wonen in de Leohoeve. Buren en vrienden komen voor ze uit de boerderij vertrekken nog even langs. Plots staan ze met 23 personen voor de deur, met een klein hondje. Met de vraag, welke naam moeten wij dit hondje toch geven, wisten ze er gelijk een antwoord op, Puk moet hij gaan heten. Op de vraag waarom Puk antwoorden zij: Puk = P van Peter, U van uit en de K van Kortebroekstraat. Kees en Rini wonen nu al weer 3 1/2 jaar in de Leo Hoeve met heel veel plezier. Kees kijkt vanuit zijn stoel buiten op de straat naar de school waar regelmatig veel beweging is.
Kees en Rini heel hartelijk dank voor de koffie de tijd en medewerking.
Interview door: Nel van Strien de Jong
Bron: De Actieve Plusser februari 2014
Digitalisering: Terry van Erp
