Eerste Franse Keizerrijk
| Premier empire français | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
| Kaart | ||||||
| ||||||
| Het Franse Keizerrijk (donkergroen) en vazalstaten (lichtgroen) in 1811 | ||||||
| Algemene gegevens | ||||||
| Hoofdstad | Parijs | |||||
| Talen | Frans | |||||
| Religie(s) | Rooms-katholiek | |||||
| Volkslied | Le Chant du départ | |||||
| Munteenheid | Franse frank | |||||
| Regering | ||||||
| Regeringsvorm | Monarchie | |||||
| Staatshoofd | Keizer | |||||
| Voorgaande en opvolgende staten | ||||||
|
| ||||||
.svg){kind=small}
.svg)
.svg)
Het Franse Keizerrijk (1804-1814/1815), ook bekend als het Grotere Franse Keizerrijk, Eerste Franse Keizerrijk of Napoleontisch Keizerrijk, was het keizerrijk van Napoleon I van Frankrijk. Het was de dominantie van Frankrijk over een groot deel van het vasteland van Europa in de vroege 19e eeuw.
Napoleon werd keizer der Fransen op 18 mei 1804 en kroonde zichzelf tot keizer op 2 december 1804, wat de periode van het Franse Consulaat beëindigde. Het keizerrijk behaalde vroege militaire overwinningen in de Derde Coalitieoorlog tegen Oostenrijk, Pruisen, Rusland, Portugal en geallieerde naties, onder meer bij de Slag bij Austerlitz (1805) en de Slag bij Friedland (1807). Het Verdrag van Tilsit in juli 1807 beëindigde twee jaren bloedvergieten op het Europese continent.
De daaropvolgende reeks oorlogen - gezamenlijk bekend als de napoleontische oorlogen - breidden de Franse invloed uit over het grootste gedeelte van West-Europa tot Polen. Op zijn hoogtepunt in 1812 had het Franse keizerrijk 130 departementen, regeerde het over 90 miljoen onderdanen, hield het een extensieve militaire aanwezigheid in Duitsland, Italië, Spanje en het hertogdom Warschau, en kon het rekenen op Pruisen en Oostenrijk als nominale bondgenoten.
Vroege Franse overwinningen verspreidden veel ideologische mogelijkheden van de Franse Revolutie over Europa. Het hofstelsel werd afgeschaft, aristocratische privileges werden geëlimineerd op elke plaats, behalve in Polen, en de invoering van de Code Napoléon in heel het continent verhoogde legale gelijkheid, vestigde jury-systemen en legaliseerde echtscheidingen.
Napoleon plaatste familieleden op de tronen van verschillende Europese landen en schonk veel adellijke titels, waarvan de meeste na de ondergang van het keizerrijk niet werden erkend. Zo riep hij in 1806 het voormalige Bataafs Gemenebest uit tot het koninkrijk Holland, en plaatste zijn broer Lodewijk Napoleon op de troon. In 1810 werd ook dit koninkrijk opgeheven en door Frankrijk geannexeerd.
Historici hebben het aantal doden wegens de napoleontische oorlogen geschat op 6,5 miljoen mensen of 15% van de onderdanen van het Franse keizerrijk. Franse verliezen in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog in Iberië verzwakten het Keizerrijk ernstig; na de overwinning op het keizerrijk Oostenrijk in de Vijfde Coalitieoorlog (1809) zette Napoleon meer dan 600.000 troepen in om Rusland aan te vallen, wat resulteerde in een catastrofale veldtocht van Napoleon naar Rusland in 1812. De Zesde Coalitieoorlog zag de verdrijving van Franse troepen uit Duitsland in 1813.
Napoleon deed troonafstand op 11 april 1814. Het keizerrijk werd kort hersteld tijdens de Honderd Dagen in 1815 tot Napoleons nederlaag in de Slag bij Waterloo. Het keizerrijk werd opgevolgd door de herstelde monarchie van het huis Bourbon.
Bron: Terry van Erp
.svg){kind=link}
