Het ontstaan van Raamsdonk
Nederland 7.500 jaar geleden
Raamsdonk lag toen in het kustgebied te midden van een kleine veenafzetting. De zandrug, waarop zich nu Raamsdonk bevindt, is in de ijstijden ontstaan en stak boven het veen uit.
Zo’n zandbult noemen we een donk, vandaar ook de naam Raamsdonk.
Dergelijke donken vinden we op veel plaatsen in het Nederlandse landschap terug en vormden prima plekken voor de mens om zich op te vestigen. Natuurlijk weten we niet of in deze vroege periode mensen Raamsdonk bezochten, er een tijdelijk kamp opsloegen of er seizoensgebonden op leefden.
Uit archeologische vondsten in de Alblasserwaard is duidelijk geworden dat in deze periode de donken daar inderdaad als winterkamp gebruikt werden door jagers-verzamelaars.
In de loop van de jaren zijn veel oude donken door erosie verdwenen, maar nog steeds zijn ze in onze omgeving te herkennen, zoals Raamsdonk en ook Geertruidenberg.
De ondiepe kuststrook ten westen ervan bestond uit een getijdengebied. Zo’n estuarium kenmerkte zich door een grote dynamiek waarbij afslag en aangroei van land elkaar continue afwisselden en door overgangszones van zout naar zoet water.
Ongeveer 3.000 v.Chr. zien we dat zich voor de kust zandduinen hebben gevormd en dat het getijdengebied langzaam overdekt is geraakt door veen.
Raamsdonk ligt dan in een uitgestrekt veengebied, ongeveer even ver van de kust als nu het geval is.
Bron digitalisering en Wiki opmaak: Terry van Erp
- ↑ Bron: Bosatlas van Nederland als Waterland, p. 10.
