Lijst met veelvoorkomende misvattingen over de middeleeuwen: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
Zelfs nu de Middeleeuwen steeds beter gedocumenteerd zijn en een aantal historici zich steeds meer hebben geconcentreerd op het schrijven van literatuur waarin enkele van de voornaamste misvattingen over de middeleeuwse geschiedenis aan de orde worden gesteld,<ref>Harris, Stephen, en Bryon L. Grigsby, eds. Misvattingen over de middeleeuwen. Routledge, 2010.</ref><ref>Zwart, Winston. De middeleeuwen: feiten en fictie. ABC-CLIO, 2019.</ref> en terwijl andere historici de alternatieve benadering hanteren door veel van de intellectuele, wetenschappelijke en technologische vooruitgang die in deze periode plaatsvond te benadrukken,<ref>Seb Falk, ''The Light Ages: The Surprising Story of Medieval Science'', Penguin, 2020.</ref> deze ideeën blijven prominent aanwezig in de publieke sfeer en blijven de opvattingen over de Middeleeuwen als geheel domineren. Een prominente misvatting houdt verband met de [[Donkere Middeleeuwen (historiografie)|Dark Ages]] zelf, een term die traditioneel als synoniem voor de Middeleeuwen wordt gebruikt om de barbaarsheid ervan te benadrukken, of de intellectuele onwetendheid ervan, of het veronderstelde gebrek aan bronnen die Aangenomen wordt dat deze periode wordt gekenmerkt door, hoewel geen van deze karakteriseringen de wetenschappelijke kritiek heeft doorstaan.<ref>Fouracre, Paul (eds). De middeleeuwse geschiedenis van New Cambridge: deel 1 ca. 500 – ca. 700. Cambridge University Press, 2005, 90. “In termen van de beschikbare informatiebronnen is dit zeer zeker geen donker tijdperk... In de afgelopen eeuw zijn de bronnen van bewijsmateriaal dramatisch toegenomen en is de taak van de historicus (in grote lijnen) gedefinieerd als een student uit het verleden) is dienovereenkomstig uitgebreid."</ref><ref>{{Cite web|last=Raico|first=Ralph|author-link=Ralph Raico|title=Het Europese Wonder|url=https: //mises.org/daily/2404|access-date=14 augustus 2011}} "Het stereotype van de middeleeuwen als 'de donkere middeleeuwen', gekoesterd door renaissancehumanisten en 'philosophes' van de Verlichting, bestaat natuurlijk al lang verlaten door geleerden."</ref> | Zelfs nu de Middeleeuwen steeds beter gedocumenteerd zijn en een aantal historici zich steeds meer hebben geconcentreerd op het schrijven van literatuur waarin enkele van de voornaamste misvattingen over de middeleeuwse geschiedenis aan de orde worden gesteld,<ref>Harris, Stephen, en Bryon L. Grigsby, eds. Misvattingen over de middeleeuwen. Routledge, 2010.</ref><ref>Zwart, Winston. De middeleeuwen: feiten en fictie. ABC-CLIO, 2019.</ref> en terwijl andere historici de alternatieve benadering hanteren door veel van de intellectuele, wetenschappelijke en technologische vooruitgang die in deze periode plaatsvond te benadrukken,<ref>Seb Falk, ''The Light Ages: The Surprising Story of Medieval Science'', Penguin, 2020.</ref> deze ideeën blijven prominent aanwezig in de publieke sfeer en blijven de opvattingen over de Middeleeuwen als geheel domineren. Een prominente misvatting houdt verband met de [[Donkere Middeleeuwen (historiografie)|Dark Ages]] zelf, een term die traditioneel als synoniem voor de Middeleeuwen wordt gebruikt om de barbaarsheid ervan te benadrukken, of de intellectuele onwetendheid ervan, of het veronderstelde gebrek aan bronnen die Aangenomen wordt dat deze periode wordt gekenmerkt door, hoewel geen van deze karakteriseringen de wetenschappelijke kritiek heeft doorstaan.<ref>Fouracre, Paul (eds). De middeleeuwse geschiedenis van New Cambridge: deel 1 ca. 500 – ca. 700. Cambridge University Press, 2005, 90. “In termen van de beschikbare informatiebronnen is dit zeer zeker geen donker tijdperk... In de afgelopen eeuw zijn de bronnen van bewijsmateriaal dramatisch toegenomen en is de taak van de historicus (in grote lijnen) gedefinieerd als een student uit het verleden) is dienovereenkomstig uitgebreid."</ref><ref>{{Cite web|last=Raico|first=Ralph|author-link=Ralph Raico|title=Het Europese Wonder|url=https: //mises.org/daily/2404|access-date=14 augustus 2011}} "Het stereotype van de middeleeuwen als 'de donkere middeleeuwen', gekoesterd door renaissancehumanisten en 'philosophes' van de Verlichting, bestaat natuurlijk al lang verlaten door geleerden."</ref> | ||
Een kritische analyse van de Middeleeuwen heeft in plaats daarvan onthuld dat het een periode van grote veranderingen en, op veel gebieden, van enorme vooruitgang was. Terwijl mensen de [[Renaissance]] traditioneel associëren met een postmiddeleeuwse intellectuele wedergeboorte, wordt nu gezien dat de Renaissance in verschillende tijden en op verschillende plaatsen in Europa is begonnen, en zelf begon in de [[Late Middeleeuwen]].<ref>Monfasani , Johannes. Renaissance-humanisme, van de middeleeuwen tot de moderne tijd. Routledge, 2016.</ref> Bovendien vonden er gedurende de hele middeleeuwse periode een aantal perioden van intellectuele wedergeboorte plaats, waaronder de [[Karolingische Renaissance]] in de 9e eeuw en, nog belangrijker, de [[Renaissance van de 12e eeuw| Renaissance uit de 12e eeuw]]. Bovendien gingen christenen, ondanks enkele vroege debatten, al snel de culturele kennis van de Grieken en Romeinen aanvaarden en overnemen, en zij besloten verder dat filosofie en wetenschap dienstmaagden en precedenten waren voor daden van hoger christelijk onderwijs. | |||
Er werd vooruitgang geboekt op veel gebieden, en een van de meest kritische ontwikkelingen was de opkomst van de [[universiteit]] aan het einde van de 12e en 13e eeuw uit de vroegere kathedraalscholen die waren opgericht tijdens de Karolingische renaissance, die zelf in verband werd gebracht met de opkomst, voor het eerst in de geschiedenis, van een klasse van beroepswetenschappers die zich bezighouden met de studie van filosofie en leren.<ref>Grant, Edward. De fundamenten van de moderne wetenschap in de Middeleeuwen: hun religieuze, institutionele en intellectuele contexten. Cambridge University Press, 1996.</ref> | |||
==Geschiedenis van de misvatting over de "donkere middeleeuwen"== | |||
<br><br> | <br><br> | ||
Bron, digitalisering en Wiki opmaak: [[Terry van Erp]] | Bron, digitalisering en Wiki opmaak: [[Terry van Erp]] | ||
Versie van 28 mrt 2024 16:07
De Middeleeuwen is een traditionele indeling van West-Europese geschiedenis die grofweg duurde van de 5e tot de 15e eeuw. Na de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk trok de beschaving in verschillende delen van West-Europa zich in verschillende snelheden en op verschillende tijdstippen terug. Uiteindelijk werd in de 9e eeuw het Karolingische Rijk gesticht, waardoor een groot deel van West-Europa werd herenigd, maar deze entiteit zelf viel uiteen en viel uiteen in een aantal staten. Staatsfragmentatie en concurrentie kenmerkten een groot deel van de geschiedenis van middeleeuws West-Europa,[1] en deze trend zou daarna nog een lange periode in de geschiedenis blijven bestaan.
Zelfs nu de Middeleeuwen steeds beter gedocumenteerd zijn en een aantal historici zich steeds meer hebben geconcentreerd op het schrijven van literatuur waarin enkele van de voornaamste misvattingen over de middeleeuwse geschiedenis aan de orde worden gesteld,[2][3] en terwijl andere historici de alternatieve benadering hanteren door veel van de intellectuele, wetenschappelijke en technologische vooruitgang die in deze periode plaatsvond te benadrukken,[4] deze ideeën blijven prominent aanwezig in de publieke sfeer en blijven de opvattingen over de Middeleeuwen als geheel domineren. Een prominente misvatting houdt verband met de Dark Ages zelf, een term die traditioneel als synoniem voor de Middeleeuwen wordt gebruikt om de barbaarsheid ervan te benadrukken, of de intellectuele onwetendheid ervan, of het veronderstelde gebrek aan bronnen die Aangenomen wordt dat deze periode wordt gekenmerkt door, hoewel geen van deze karakteriseringen de wetenschappelijke kritiek heeft doorstaan.[5][6]
Een kritische analyse van de Middeleeuwen heeft in plaats daarvan onthuld dat het een periode van grote veranderingen en, op veel gebieden, van enorme vooruitgang was. Terwijl mensen de Renaissance traditioneel associëren met een postmiddeleeuwse intellectuele wedergeboorte, wordt nu gezien dat de Renaissance in verschillende tijden en op verschillende plaatsen in Europa is begonnen, en zelf begon in de Late Middeleeuwen.[7] Bovendien vonden er gedurende de hele middeleeuwse periode een aantal perioden van intellectuele wedergeboorte plaats, waaronder de Karolingische Renaissance in de 9e eeuw en, nog belangrijker, de Renaissance uit de 12e eeuw. Bovendien gingen christenen, ondanks enkele vroege debatten, al snel de culturele kennis van de Grieken en Romeinen aanvaarden en overnemen, en zij besloten verder dat filosofie en wetenschap dienstmaagden en precedenten waren voor daden van hoger christelijk onderwijs.
Er werd vooruitgang geboekt op veel gebieden, en een van de meest kritische ontwikkelingen was de opkomst van de universiteit aan het einde van de 12e en 13e eeuw uit de vroegere kathedraalscholen die waren opgericht tijdens de Karolingische renaissance, die zelf in verband werd gebracht met de opkomst, voor het eerst in de geschiedenis, van een klasse van beroepswetenschappers die zich bezighouden met de studie van filosofie en leren.[8]
Geschiedenis van de misvatting over de "donkere middeleeuwen"
Bron, digitalisering en Wiki opmaak: Terry van Erp
- ↑ Scheidel, Walter. Ontsnapping uit Rome: het falen van het rijk en de weg naar welvaart. Princeton University Press, 2019.
- ↑ Harris, Stephen, en Bryon L. Grigsby, eds. Misvattingen over de middeleeuwen. Routledge, 2010.
- ↑ Zwart, Winston. De middeleeuwen: feiten en fictie. ABC-CLIO, 2019.
- ↑ Seb Falk, The Light Ages: The Surprising Story of Medieval Science, Penguin, 2020.
- ↑ Fouracre, Paul (eds). De middeleeuwse geschiedenis van New Cambridge: deel 1 ca. 500 – ca. 700. Cambridge University Press, 2005, 90. “In termen van de beschikbare informatiebronnen is dit zeer zeker geen donker tijdperk... In de afgelopen eeuw zijn de bronnen van bewijsmateriaal dramatisch toegenomen en is de taak van de historicus (in grote lijnen) gedefinieerd als een student uit het verleden) is dienovereenkomstig uitgebreid."
- ↑ Raico, Ralph, [https: //mises.org/daily/2404 Het Europese Wonder]. Geraadpleegd op 14 augustus 2011. "Het stereotype van de middeleeuwen als 'de donkere middeleeuwen', gekoesterd door renaissancehumanisten en 'philosophes' van de Verlichting, bestaat natuurlijk al lang verlaten door geleerden."
- ↑ Monfasani , Johannes. Renaissance-humanisme, van de middeleeuwen tot de moderne tijd. Routledge, 2016.
- ↑ Grant, Edward. De fundamenten van de moderne wetenschap in de Middeleeuwen: hun religieuze, institutionele en intellectuele contexten. Cambridge University Press, 1996.
