Brontekst bekijken van Mensen waren uitbundig en er hingen veel vlaggen te wapperen

'''Opstaan en de krant uit de brievenbus halen, op een luie zondag de tv aanzetten en een programma kijken waar je bij voorbaat de afloop al van weet. En op het moment dat je iets even niet weet je smartphone pakken om het op te zoeken. Het zijn van die dingen die inmiddels niet meer bijzonder zijn, bijna iedereen doet het zonder er echt bij na te denken. En zo is er veel. Eten, drinken, bellen, mailen, fietsen, rijden met de auto, wandelen, naar de winkel gaan, de deur open kunnen zetten om het huis te luchten... De lijst is eindeloos. '''<br>'''Denk er eens over na. Je doet het, maar wat als het niet zou kunnen?'''<br><br>[[file:Overzichtskaart-tankslag-bij-Raamsdonk TVE-01.jpg|600px|frame|Overzichtskaart tankslag bij Raamsdonk oktober 1944]]

Zeventig jaar geleden eindigde in een groot deel van Nederland de oorlog. 
Ook in Geertruidenberg, Raamsdonk en Raamsdonksveer werd er weer gelachen, waren er mensen aan het zingen en kon er weer gedanst worden. De bevrijding was een feit. Er kwam een einde aan jaren van oorlog. Na de bevrijding kwam een zware periode, waar in heel Nederland nog veel slachtoffers vielen. Bovendien begon er een periode van opbouwen van wat in een aantal jaar compleet was afgebroken. Het was 31 oktober 1944 dat Raamsdonk en Raamsdonksveer werden bevrijd, het zou dan nog enkele dagen duren voordat Geertruidenberg vrij zou zijn. Waar Raamsdonk en Raamsdonksveer voornamelijk de Britten bedankten, waren het in Geertruidenberg de Polen die voor verlichting zorgden. <br>'''Maar hoe voelde het nu echt voor ‘onze inwoners’.'''

“Toen de bevrijders er aan kwamen zijn veel Duitsers via het Sandoel en ’t Werdje gevlucht richting Moerdijk. Wij zagen ze voor ons huis voorbij gaan op fietsen met heel hun hebbe en houwe. De eerste Schotse soldaten zijn te voet met hun geweer in de aanslag vanaf de Kaant naar het Sandoel getrokken op zoek naar Duitse soldaten. Daarna zagen we volop tanks het Sandoel oprijden met soldaten op de tanks. Vanaf dat moment wisten we dat we bevrijd waren. We kwamen uit de kelders maar hoorde nog het oorlogsgeweld om ons heen. De oudste kinderen zijn met vader naar het Heereplein gegaan. Mensen waren uitbundig en er hingen veel vlaggen te wapperen. De locoburgemeester heeft op de trappen van het gemeentehuis een toespraak gehouden", vertelde [[Tonia Kerst-Zijlmans]] over het gevoel van bevrijding.

[[Jos Baardemans]] zat in de bevrijdingsnacht op een bijzondere plek. “Tijdens de bevrijdingsnacht zaten wij met veel gezinnen in de burgemeesterswoning op het Heereplein. Het was aan de zijkant van het huis van [[Familie Heere]]. We zaten er met erg veel 
mensen in de grote kelder. De burgemeester hebben we daar niet gezien. We hebben 1 of 2 nachten in de kelder gezeten en hadden ons eigen eten. De sfeer was goed.” Voor [[Jan Verhagen]] roept de bevrijding nog altijd een mix aan emoties op. Hij zat met meerdere families in de schuilkelder van de [[familie Schippers]] in de [[Julianalaan]]. “De bevrijders kwamen vanuit Sprang-Capelle richting Raamsdonksveer. Ik ben enigskind en heb met mijn vader en moeder ongeveer drie of vier maanden in de schuilkelder gezeten.<br>
Mijn vader hoefde niet naar Duitsland omdat die bij de [[PNEM]] kon gaan werken. Mijn moeder was erg bang. We hadden genoeg te eten en drinken. Meneer Schippers, waarbij we in de schuilkelder zaten, werkte bij de waterleiding en kon goed aan eten komen, ook kregen we te eten van Boer Knaap. Ik heb geen honger gehad. Er werd hard op de deur van de schuilkelder gebonkt. Het was een Engelse soldaat die binnen kwam en vroeg: ‘are you Germany?’ Ik zal dat nooit meer vergeten.” “Ik wilde gelijk naar buiten maar werd gewaarschuwd dat er nog wel Duitse soldaten in de buurt waren die konden schieten. Het was nog te gevaarlijk. 
Daarna mocht ik met mijn vader naar buiten en zijn we naar mijn oma gegaan”, vervolgt Jan Verhagen zijn verhaal. “Toen ik buiten op straat kwam zag ik dat veel huizen beschadigd waren en ook alle lantaarnpalen waren kapot. Van de Engelse soldaten kreeg ik sigaretten. Het merk van de sigaretten was Wild wood bine en het waren groene pakjes. Ik rookte niet maar ben toen gaan roken.”
<br><br>
Zo heeft iedere inwoner van toen een eigen gevoel bij de oorlog én bij de bevrijding. Wat bij veel mensen veel indruk heeft gemaakt is het opblazen van de katholieke kerk in Raamsdonksveer. Er was in die tijd al veel kapot gemaakt en opgeblazen. Op 31 oktober 1944, de dag van de bevrijding, was het de kerk die er aan moest geloven. Het was een grote puinhoop, maar wonderlijk genoeg was het Mariabeeld dat naar beneden was gekomen heel gebleven. Het was een 
klein lichtpuntje in een zware tijd!

[[Categorie:Getuigenverslagen]]