Brontekst bekijken van Gejus van der Meulen

{{Infobox voetballer
| spelernaam          = Gejus van der Meulen
| afbeelding          = Gejus van der Meulen (1928).jpg
| onderschrift        = Gejus van der Meulen, 1928
| naam                = Gejus van der Meulen
| volledigenaam = Ageaus Yme van der Meulen
| geboortedatum = [[23 januari]] [[1903]]
| geboortestad = [[Amsterdam]]
| geboorteland = {{NL}}
| overlijddatum = [[10 juli]] [[1972]]
| stadvanoverlijden = [[Haarlem]]
| landvanoverlijden = {{NL}}
| gestopt = 1935
| huidigeclub = 
| rugnummer = 
| positie = [[Doelman (voetbal)|Doelman]]
| seizoen = 1922–1935
| club = {{NL-VLAG}} [[Koninklijke HFC|HFC]]
| wedstr(goals) = 
| interlandjaren = 1924–1934
| land = {{NL-VLAG}} [[Nederlands voetbalelftal (mannen)|Nederland]]
| interlands(goals) = 54{{0|00}}(0)
}}

[[Bestand:Gejus van de Meulen slaat handen voor de ogen na een doelpunt.jpg|thumb|Gejus van der Meulen grijpt naar zijn hoofd als hij een makkelijk houdbare bal heeft doorgelaten. (30 april 1940)]]
'''Ageaus Yme ("Gejus") van der Meulen''' ([[Amsterdam]], [[23 januari]] [[1903]] – [[Haarlem]], [[10 juli]] [[1972]]) was een [[Nederland]]s [[Doelman (voetbal)|voetbalkeeper]] en [[arts]]. In de jaren 20 en 30 van de [[twintigste eeuw]] behoorde hij tot de populairste sportmensen van Nederland, maar later tot de meest verguisde vanwege zijn [[collaboratie]] met de [[Duitsland|Duitse]] bezetter.

==Voetbal==
Van der Meulen was sinds [[1922]] succesvol clubdoelman bij [[Koninklijke HFC|HFC]]. Hij debuteerde in het [[Nederlands voetbalelftal (mannen)|Nederlands elftal]] op [[27 april]] [[1924]] in de uitwedstrijd tegen de [[Belgisch voetbalelftal (mannen)|Rode Duivels]]. Datzelfde jaar verdedigde hij het Nederlandse doel tijdens de [[Olympische Zomerspelen 1924|Olympische Spelen]]. Ondanks een ruime overwinning op [[Roemeens voetbalelftal (mannen)|Roemenië]] kwam Nederland niet verder dan een vierde plaats: de halve finale tegen (latere winnaar) [[Uruguayaans voetbalelftal (mannen)|Uruguay]] werd nipt verloren en de wedstrijd tegen [[Zweeds voetbalelftal (mannen)|Zweden]] om het brons eindigde in 1-1; de replay werd een 3-1-nederlaag.

Vier jaar later, tijdens de [[Olympische Zomerspelen 1928|Spelen]] in Van der Meulens geboortestad Amsterdam, werd Oranje in de eerste ronde uitgeschakeld. Daarna maakte hij een aantal legendarische overwinningen mee, zoals de 3-4 uitzege tegen [[Frans voetbalelftal (mannen)|Frankrijk]] in [[1931]], waarin Oranje in twee minuten driemaal scoorde. Van der Meulen was zo populair dat zijn huwelijk in [[1933]] zelfs het [[Polygoonjournaal]] haalde.

Datzelfde jaar leek aan zijn carrière in Oranje (hij was inmiddels 30, had in 1930 zijn medicijnenstudie voltooid aan de Universiteit van Amsterdam en zich in 1933 in Haarlem als kinderarts gevestigd) een einde te komen. [[Adri van Male]] en [[Gerrit Keizer]] voldeden echter in de ogen van de "keuzeheren" onder leiding van [[Karel Lotsy]] onvoldoende, en daarom werd tot verrassing van velen Van der Meulen (en niet [[Leo Halle]]) opgeroepen voor het [[WK voetbal 1934]] in [[Italië]]. Deze beslissing leidde tot de nodige frictie in het Nederlands team, omdat hij als enige zijn echtgenote mee naar [[Milaan (stad)|Milaan]] mocht nemen en ook nog apart reisde. Het WK werd een bittere teleurstelling; de eerste wedstrijd, tegen [[Zwitsers voetbalelftal (mannen)|Zwitserland]], werd met 3-2 verloren. Nederland was uitgeschakeld en Van der Meulens interlandcarrière was voorbij.

Tijdens die carrière kwam hij 54 keer uit voor Oranje, waarin negentienmaal werd gewonnen, twaalfmaal gelijk gespeeld en 23 keer verloren. Hij kreeg precies 100 tegentreffers te verwerken.

In 1935 stopte hij met voetballen bij HFC. Hij richtte zich toen geheel op zijn praktijk en in december van dat jaar promoveerde hij aan de [[Universiteit van Amsterdam]] met een proefschrift ''Over [[Apertura mediana ventriculi quarti|foramen van Magendi]]''.

==Tweede Wereldoorlog==
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] collaboreerde Van der Meulen met de Duitsers. Hij werd in september [[1940]] lid van de [[Nationaal Socialistische Beweging|NSB]] en hij nam in [[1941]] vrijwillig dienst bij het "[[Schutzstaffel|SS]]-Feldlazarett Freiwilligen Legion Niederlande". Hij kreeg in [[Oranienburg (stad)|Oranienburg]] een medische en militaire training en reisde in [[1942]] met de "[[Inzet van Nederlandse ambulances in het buitenland#Nederlandse ambulance Oostfront|Nederlandse ambulance]]" af naar het [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)|oostfront]]. Of hij daar daadwerkelijk gevechtshandelingen of alleen medische werkzaamheden heeft verricht, is niet bekend.

[[File:Gejus van der Meulen voor het Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam, Bestanddeelnr 902-2312.jpg|thumb|Gejus van der Meulen voor het Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam]]

Na de bevrijding werd zijn houding tijdens de oorlog hem zeer zwaar aangerekend. In 1947 stond hij voor de rechter. De jonge verslaggever [[Herman Kuiphof]], die het proces versloeg, herinnerde zich hem later als "een wrak, een geslagen hond." Van der Meulen werd tot acht jaar gevangenisstraf veroordeeld.

Na zijn vrijlating wilde de voetbalwereld niets meer van hem weten. Als Van der Meulens zoon bij HFC speelde stond hij moederziel alleen langs de lijn. In 1949 kon Van der Meulen de praktijk te Haarlem overnemen van de plotseling overleden huisarts Hubert.

== Zie ook ==
* [[Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal]]

== Externe link ==
* [https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/gejus-van-der-meulen.htm Gejus van der Meulen], artikel door Simone Paauw en Robert Crommentuyn in [[Medisch Contact]], 4 juni 2012.

{{Navigatie olympisch voetbalteam Nederland|inhoud=
{{Navigatie olympisch voetbalteam Nederland/mannen 1924}}
{{Navigatie olympisch voetbalteam Nederland/mannen 1928}}
}}

{{DEFAULTSORT:Meulen, Gejus van der}}
[[Categorie:Nederlands voetballer]]
[[Categorie:Nederlands olympisch deelnemer]]
[[Categorie:Nederlands medicus]]
[[Categorie:Nederlands collaborateur in de Tweede Wereldoorlog]]
[[Categorie:NSB-lid]]
[[Categorie:SS-lid]]