De oprichting / historie
Clubhistorie[bewerken| brontekst bewerken]
Hoewel de oorlog op 10 mei 1940 voor Nederland begonnen was, lieten enkele Raamsdonkse jongens van rond de 17 jaar, t.w. Jan Snijders, Qu van Loon, Han van Amelsvoort, Piet Broeders en Kees Oome, hun plannen door de Duitse bezetter niet in de war schoppen. Ze liepen namelijk rond met het plan om een voetbalclub op te richten. Een eerdere club, W.V.R., (Wapen van Raamsdonk) was inmiddels ter ziele gegaan en zodoende was er geen mogelijkheid meer om “echt” te voetballen.
Maar ja, om in clubverband te spelen, heb je wel het een en ander nodig. Om te beginnen een veld. Dat werd zo opgelost: De vader van Jan Snijders, die een grote kolenzaak had in ons dorp, wilde wel een weiland afstaan om zodoende de jeugd in Raamsdonk te houden. Van het opgeheven W.V.R. kon men wat overgebleven spullen overnemen, zoals netten, doelen, vlaggen en ballenpompen. Verder had men natuurlijk een clubhuis nodig. Dat was in die tijd een café, waar men elkaar voor en na de wedstrijd kon ontmoeten en waar men zich ook moest omkleden. De eigenaar van het café, waar W.V.R. zijn intrek had, wilde het niet meer doen en stuurde de jongelui door naar het café van de gezusters Heere in de Schansstraat. Zij waren wel enthousiast over de plannen, dus dat was ook geregeld. De toenmalige pastoor Van Heeswijk was niet laaiend enthousiast, maar gaf wel goedkeuring als er tijdens de kerkelijke diensten maar geen wedstrijden werden gehouden. Een naam vinden voor de nieuwe vereniging was geen probleem. De club zou de fraaie naam Victoria gaan dragen. Het nieuws over de plannen voor een nieuwe club viel bij de Raamsdonkse jeugd in goede aarde. Al snel hadden zich 15 liefhebbers aangemeld.
Een hoop zaken waren al geregeld: Een veld, clubhuis, 15 leden, medewerking van de pastoor, wat materiaal en een naam. Twee belangrijke zaken ontbraken echter nog: Geld en een bestuur. Met veel pijn en moeite werden enkele donateurs bereid gevonden om de nieuwe club te steunen. Met hun bijdrage konden enkele ballen aangeschaft worden. En nu nog een bestuur, Sjefke Kuijsters, zelf geen voetballer, wilde wel voorzitter worden. Onder de leden was niet veel animo, maar toch werd er een bestuur gekozen. De eerste vergadering vond plaats in het café van de gezusters Heere. Tijdens die vergadering werden ook de clubkleuren gekozen, namelijk blauw shirt met witte kraag en witte manchetten, een witte broek en blauw-witte kousen. Nu was echt alles geregeld en kon de nieuwe club op 9 augustus 1940 officieel bij de Brabantse Voetbalbond in Breda worden aangemeld, oftewel:
De oprichting[bewerken| brontekst bewerken]
De oprichting van R.K.V.V. Victoria uit Raamsdonk was werkelijk een feit. De naam Victoria raakte de club in 1942 kwijt, op last van de Duitse bezetter moest de naam veranderd worden in R.K.V.V. Raamsdonk. De naam Victoria echt uitwissen is echter nooit helemaal gelukt, want we horen het nog bijna wekelijks, als het door Jo Schot in 1944 geschreven clublied “’t is al weer Victoria” uit volle borst wordt gezongen. v.v. Raamsdonk (het R.K. is er sinds 1979 af) is een club met zo’n 400 leden, onderverdeeld in zes seniorenteams, één 35+ team, één vrouwenteam en een jeugdafdeling met negen teams. Daarnaast heeft onze vereniging nog een flink aantal “rustende” leden en donateurs.
Bovenste rij v.l.n.r.: Qu van Loon, Piet Broeders, Han van Amelsvoort
Onderste rij v.l.n.r.: Jan Snijders (secretaris) Sjefke Kuijsters (voorzitter), Kees Oome (penningmeester)
ONZE ACCOMODATIE DOOR DE JAREN HEEN
Toen in 1940 door enkele 17 jarige “broekies” het initiatief tot de oprichting van een heuse voetbalclub werd genomen, wisten zij nog echt niet waar zij aan begonnen waren. Om te voetballen in competitieverband heb je namelijk een voetbalveld en, dat is wel zo fijn, een clubhuis nodig. Het veld was snel gevonden. De voetballers kregen de beschikking over een weiland van de heer Snijders, de vader van één der oprichters. Dit weiland lag in de Oostpolder, waar nu de wijk Sluisakker ligt. Op zaterdagmiddag en zondagochtend, niet onder de mis, mocht hierop gevoetbald worden. Meer problemen gaf het vinden van een clubhuis. Uiteindelijk vond men onderdak bij het café van de gezusters Heere. Het clubhuis diende overigens ook als kleedruimte en wasgelegenheid, want de luxe van kleedkamers bij het veld was in die tijd nog onbekend. Met een onderbreking van een paar jaar is de locatie altijd in de Oostpolder geweest. Tijdens die onderbreking bevond het veld zich op een weiland achter de boerderij van weduwe De Bont, waar nu aannemingsbedrijf Berende is gevestigd. Toen men na die paar jaar weer terug kwam op ongeveer de oude stek, had men zowaar de beschikking over een kleedruimte cq. wasgelegenheid. Dit laatste moet men overigens wel in de ruimste zin van het woord nemen. Naast het veld stond namelijk een oude schaapskooi en hierin kon men zich omkleden. Na de wedstrijd werden er emmers en teilen met water aangevoerd, zodat de spelers zich konden wassen. Op een gegeven moment is er een pomp geslagen, zodat men zich met grondwater kon wassen. Pas vele jaren later, in de nacht van 21 op 22 mei 1964, werd er een waterleiding naar de schaapskooi gelegd, zodat er stromend water in het “kleedlokaal” aanwezig was. Het begin was gemaakt en men begon te denken aan het bouwen van een echt clublokaal bij het voetbalveld. Op 22 juni1967 waren de plannen helemaal rond en werd er door de Gemeente Raamsdonk vergunning gegeven voor de bouw van een clublokaal met kleedruimtes. De start van de bouw was op 1 september 1967 en precies 1 jaar na het afgeven van de vergunning kon het clublokaal feestelijk geopend worden. De v.v. Raamsdonk had nu de beschikking over een echte kantine met 4 kleedlokalen. De eigen kantine was een echt succes en al snel bleek deze te klein. Reeds na enkele jaren werd deze verbouwd en vergroot. Voor wat betreft de velden was de club nog maar karig bedeeld met 1 voetbal- en 1 trainingsveld. In 1972 kreeg men toestemming van de Gemeente Raamsdonk en werd met de aanleg van het huidige sportpark “Den Uilendonck” begonnen. Het seizoen 1972-1973 werd door het 1e elftal afgewerkt bij zustervereniging Good Luck in Raamsdonksveer. De lagere elftallen en de jeugdteams speelden hun wedstrijden op een tot voetbalveld omgedoopt weiland, dat na een paar maanden voetballen meer op een zandvlakte leek. Het kreeg dan ook de toepasselijke naam van “Den Akker”. Dit “veld” lag daar, waar nu de boerderij van de familie Boons staat, recht tegenover de huidige ingang van het sportpark. Na een jaar behelpen was het dan zover, op 28 juli 1973 werd sportpark “Den Uilendonck” geopend met een wedstrijd tegen het toen nog grote MVV met o.a. Willy Brokamp, Jo Bonfrère en Gerard Hoenen in de gelederen. Raamsdonk had nu de beschikking over 2 voetbal- en 2 trainingsvelden.
Staand v.l.n.r.: Klaas Kemmeren, Piet Broeders, Martien Kanters, Jan Snijders, Rinus v.d. Boogaard, Jo de Bont, Thijsje van Helvert (leider)
Knielend v.l.n.r.: Rinus Oome, Kees Oome, Han de Groot, Han van Amelsvoort, Johan v.d. Westen
VERVOLG ONZE ACCOMODATIE DOOR DE JAREN HEEN
Op de 2 trainingsvelden werd door de club zelf de verlichting aangelegd. De grote dingen waren nu wel bereikt, maar er valt natuurlijk altijd wel wat te wensen. Zo vond men het aantal kleedkamers te weinig, een apart ballenhok was ook wel makkelijk. En voor het losmaken van de spieren werd een aparte massagekamer bedacht en ook het bestuur moest een wat ruimere kamer hebben. Over enige tijd uitgesmeerd werden ook deze “klussen” weer geheel door zelfwerkzaamheid uitgevoerd. Er bleef nu maar één wens over en dat was een lichtinstallatie rondom het A-veld. Met de financiële steun van het actiecomité kon in 1983 worden begonnen met de aanleg van deze lichtinstallatie. Op 26 oktober 1983 werden deze “grote lampen” in gebruik genomen met een wedstrijd tegen het Nederland Militair Elftal met daarin o.a. Gerald Vanenburg, Ronald Koeman, Sonny Silooy en Ton Cornelissen. Weer was een doel bereikt en werd het even wat rustiger met bouwen. In 1990 ging men weer aan de slag en werd een ommuurd terras voor de kantine aangelegd. Ook werden er verscheidene banken rondom het A-veld geplaatst, wat een zeer grote wens van de supporters was. De bar, zeer belangrijk, in de kantine werd vernieuwd en er kwam een pomp voor de beregeningsinstallatie. Als grote bouwactiviteit moet natuurlijk ook de tribune genoemd worden. Aan de bouw, ook weer helemaal in eigen beheer, werd begonnen na het 50-jarig bestaan van de club en in 1991 is deze feestelijk in gebruik genomen. Enkele jaren later heeft men een zg. portaal aan de ingang van de kantine gemaakt. Dit als berging voor de voetbaltassen en als eerste opvang van de winterse kou. Hierna zijn er weer vele vrijwilligers in de weer geweest om enkele kleedlokalen en douches geheel te betegelen en op te knappen. In de zomerstop van 2001 ging wederom een groot aantal vrijwilligers aan de slag. Met de financiële steun van het actiecomité werden de kantine en keuken volledig gerenoveerd en voldeden daarmee weer aan de huidige wensen en eisen. In de zomer van 2003 werd de bestuurskamer, onder het toeziend oog van de onderhoudscommissie, volledig vernieuwd. Afronding van het onderhoudsplan vond plaats in 2004. De besprekingskamer werd toen grondig onderhanden genomen. Een en ander opgeteld laat zien dat v.v. Raamsdonk over een prachtige accommodatie beschikt welke, het kan niet vaak genoeg gezegd en geschreven worden, helemaal door de zelfwerkzaamheid van de leden is opgebouwd. Voor al die mensen die in hun vrije uren hebben meegewerkt en nog meewerken, dient eenieder grote bewondering te hebben, zij hebben prachtig werk afgeleverd.